Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2008/6153 Esas 2009/4497 Karar Sayılı İlamı

Davacı, maluliyet aylığını kesen Kurum işleminin iptaliyle yeniden maaş bağlanmasına ve ödenmeyen maaşlarının yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin   reddine  karar vermiştir.
Hükmün  davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, maluliyet aylığı almakta iken kontrol muayenesi sonucu alınan raporda çalışma gücünü 2/3 kaybetmediğinin bildirildiği  gerekçesi ile aylığın kesilmesine ilişkin Kurum işleminin iptalini istemiştir.
Mahkemece;  daha sonra alınan raporlar uyarınca davacının çalışma gücünü 2/3 kaybetmediğinin belirlendiği bildirilerek davanın reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 Sayılı Kanunun 53/b maddesinde “çalışma gücünün en az üçte ikisini yitirmiş durumda sayılmayanlardan 34.madde gereğince yapılan tedavi sonunda, Kurum sağlık kurullarınca düzenlenecek raporlarda çalışabilir durumda olmadığı belirtilen,” hükmü öngörülmüş iken 4958 sayılı Kanunun 33. maddesi ile değiştirilerek, “34.madde gereğince yapılan tedavi sonunda Kurum sağlık tesisleri sağlık kurullarınca düzenlenecek usulüne uygun rapor ve dayanağı tıbbi belgelerin incelenmesi sonucu çalışma gücünün en az 2/3’nü yitirdiği” tespit edilenlerin malûl sayılacağı öngörülmüştür.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden davacıya 18.12.2001 tarihinde 1.9.2001 tarihinden itibaren 506 sayılı Yasa"nın 54. Maddesi gereğince 23.8.2001 tarihli tıbbi rapor esas alınarak malullük sigortasından aylık bağlandığı, ancak dosya içinde bu aylığın  davacıya, 506 sayılı Yasa"nın  53/b bendi uyarınca, uygulanan tedavi sonucunda çalışabilir durumda olmaması  nedeniyle mi yoksa çalışma gücünü 2/3 orarında kaybetmesi nedeniyle mi bağlandığına ilişkin bir belge bulunmadığı, bu hususun mahkemece de araştırılmadığı anlaşılmaktadır.  Davacının kontrol muayenesi ve yargılama sırasında Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu ile Adli Tıp Kurumundan alınan raporlardaki incelemelerin; davacıya aylık bağlandığı tarihte yürürlükte olan madde hükmüne göre, 34.madde gereğince yapılan tedavi sonunda çalışabilir durumda olup olmama olgusunu belirlemeye yönelik olmadığı, incelemenin çalışma gücünü 2/3 oranında kaybedip kaybetmediği konusunda yapıldığı görülmektedir ve söz konusu raporlarda, “davalının, Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü’ne göre beden çalışma gücünün en az 2/3’nü kaybetmediği” belirlenmiştir.
Yapılacak iş, davacıya malûliyet aylığının 506 sayılı Yasa"nın 53/a maddesi hükmüne  göre çalışma gücünün 2/3 kaybetmesi nedeniyle mi, yoksa önceki 53/b maddesi hükmüne göre yapılan tedavisi sonucunda çalışamaz durumda olması nedeniyle mi aylık bağlandığını saptamak, 53/a maddesine göre aylık bağlandığının anlaşılması halinde gerekli inceleme yapıldığı anlaşıldığından şimdiki gibi davanın reddine karar vermek, 53/b maddesi hükmüne göre aylık bağlandığının anlaşılması halinde ise  bağlandığı tarihte yürürlükte bulunan yasa hükmüne göre, “34.madde gereğince yapılan tedavi sonunda çalışabilir durumda olup olmadığı” hususunda rapor alarak varılacak sonuca göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı gerekçeyle davanın reddine karar vermiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine  26.03.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.