Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19084 Esas 2020/4388 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/19084
Karar No: 2020/4388
Karar Tarihi: 03.03.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/19084 Esas 2020/4388 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkemenin verdiği hüküm, bir kasten yaralama suçu için mahkumiyet kararıdır. Temyiz edilen mahkeme kararı, sanığın adli sicil kaydının yüzüne okunmadığı ve iddianameye ek savunma hakkı tanınmadığı için 5271 CMK'nin 226. maddesine aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmuştur. Mahkeme, sanık hakkında tekerrür hükümleri uygularken birden fazla mahkûmiyetinin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeyerek 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi dikkate alınmamıştır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümleri iptal etmesi nedeniyle, sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şöyle belirtilir: 5237 sayılı TCK'nin 58, 53 ve 5275 sayılı Kanun'un 108/2 maddeleri, 5271 CMK'nin 226. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/19084 E. , 2020/4388 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Talimat yolu ile savunması alınan ve adli sicil kaydı yüzüne okunmayan sanık hakkında, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin, ek savunma hakkı tanınmadan uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
Kabule göre de;
2) Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken, 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezayı içeren mahkûmiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, adli sicil kaydında yer alan birden fazla mahkûmiyetinin tekerrüre esas alınması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.