Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava Türü : Alacak


YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davacının davalıya ait yurt içi ve yurt dışındaki şantiyelerde çalıştığını, iş sözleşmesinin feshine rağmen kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücretinin ödenmediğini iddia ederek bu alacakların davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının Suudi Arabistan"daki çalışmalarının davalı ile ilgisi olmadığını, davanın bu yönden husumetten reddi gerektiğini, davalı nezdindeki çalışmalarının karşılığının ödendiğini, işvereni ibra ettiğini beyanla davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bilirkişi raporu alınarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, tarafların temyizi üzerine Dairemizin 24.06.2013 tarihli ilamı ile tarafların sair temyiz itirazları incelenmeden, “...Somut olayda; davacı ibranamelerin geçersiz olduğunu iddia etmiş, davalı ise gerek yargılama aşamasında ve gerekse temyiz aşamalarında yapılan ödemeler ve ibranamelerin dikkate alınmadığını, tasfiye edilen dönemlerin hesaba dahil edildiğini, alacakların zamanaşımına uğradığını savunmuştur. Yukarıda açıklanan Anayasal ve yasal düzenlemeler karşısında verilen kararın tarafların iddia ve savunmalarını temyiz taleplerini karşılayacak şekilde verilmediği, yeterli gerekçe içermediği anlaşılmaktadır. Mahkemece, tarafların iddia ve savunmaları net bir şekilde ortaya konulup, her bir ödeme evrakı ve diğer belgeler tek tek değerlendirilerek, tasfiye edilen dönemler bulunup bulunmadığı, davacının istifa ettiği dönemler bulunup bulunmadığı, hangi belgenin hangi sebeple, hangi deliller nedeniyle üstün tutulduğu karar gerekçesinde açıklanarak sonuca gidilmesi gerekirken gerekçesiz bir şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkeme bozma kararına uymuş, hesap raporu aldıktan sonra bilirkişi raporundaki tespitleri de benimseyerek davacının iş sözleşmesinin kıdem ve ihbar tazminatı ödenmesini gerektirecek şekilde feshedildiği, bazı dönem çalışmalarının tasfiye edildiği, tasfiye edilmeyen dönem açısından kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin alacağına hak kazandığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hesaplamalara esas ücret taraflar arasında ihtilaf konusudur.

Davacı vekili davacının fesih tarihindeki saat ücretinin 10,00 SR (Suudi Arabistan Riyali) olduğunu iddia etmiş; bozma öncesi Av. ... ... tarafından hazırlanan tarihsiz raporda davacının ücreti net 10,00 SR brüt 13,50 SR, fesih tarihindeki kura göre net 31,65 TL brüt 42,72 TL kabul edilmiş, barınma ve yemek yardımına dair veri olmadığından bunlar eklenmemiş ve bu ücret yani günlük 42,72 TL aylık 1281,60 TL üzerinden kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti hesap edilmiştir. Davacı vekili rapordaki miktarlar üzerinden ıslah yapmış, rapora itirazı olmamıştır. Ek rapor davalının itirazları üzerine hazırlanmış ve davacının yemini de dikkate alınarak İngilizce tanzim edilmiş belgelerdeki miktarlar mahsup edilerek bakiye alacaklar belirlenmiştir. Mahkemece ek rapordaki miktarlar üzerinden davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, davacı vekili kararı, İngilizce düzenlenen Final Settlement And Release isimli belgelerdeki miktarların mahsup edilemeyeceğini belirterek temyiz etmiştir. Bu itibarla, davacının ücrete ilişkin bir temyizinin ve rapora itirazının olmaması nedeni ile ücret seviyesi açısından davalı lehine usuli kazanılmış hak oluşmuştur. Hal böyle iken, bozma sonrası bozmaya uyularak alınan ek hesap raporunda 1317,00 TL olarak belirlenen çıplak ücrete 200,00 TL yemek ve barınma yardımı eklenerek brüt 1517,00 TL üzerinden kıdem ve ihbar tazminatını, yine bozma öncesi miktarın üzerinde olan brüt 1317,00 TL üzerinden yıllık izin ücretinin hesaplanması mahkemece bu raporun benimsediği belirtilerek hüküm kurulması hatalı olmuştur.
3-Mahkemece bozma sonrası hazırlanan bilirkişi hesap raporu benimsenmiştir. Bu raporda 19.08.2004 ve 03.12.2008 tarihli “Final Settlement And Release” isimli İngilizce tanzim edilmiş belgelerdeki “indemnity” ve “days in lieu of vacation” karışılığı olan miktarlar faizi ile birlikte hesap edilen kıdem tazminatı ve yıllık izin ücretinden mahsup edilmiştir. Ancak davacının İngilizce bilmediği anlaşılmaktadır. İçeriğini bilmediği belgenin davacıyı bağlaması mümkün değildir. Bu itibarla bu tür belgelerdeki miktarların mahsubu ancak ödemenin banka kanalı ile yapıldığının kanıtlanması halinde mümkündür. Davalı vekili bu tür bir ödeme belgesi sunmadığı gibi sunmalarının da mümkün ve gerekli olmadığını belirtmiştir. Davacı yemininde bu belgelerdeki miktarların ödendiğini ancak iki kez değil bir kez 907,50 SR ödendiğini, bunun da kıdem tazminatı olduğunu beyan ve kabul etmiştir. Bu itibarla bu belgelerdeki kıdem tazminatı miktarlarının mahsubu doğrudur. Ancak davacı 907,50 SR tutarında tek kalem kıdem tazminatı adı altında ödeme yapıldığını kabul ettiğinden 19.08.2004 tarihli belgedeki yıllık izin karşılığı olan miktarın mahsubu mümkün değildir.
4-Davalı vekili davacının 08.10.2007-23.11.2007 tarihleri arasında yıllık izin kullandığına dair belgeler sunmuştur. Yurda giriş çıkış kayıtlarına göre davacının yıllık izin kullanmak istediğini bildirdiği 08.10.2007 tarihinde Türkiye"ye giriş yaptığı ve 23.11.2007 tarihine kadar Türkiye"de kaldığı anlaşıldığından bu sürenin yıllık izinden mahsubu gerekirken bu belgenin dikkate alınmaması hatalı olmuştur.
Yapılacak iş, yukarıda yazılı bozma nedenleri ile ilgili ek hesap raporu almak, diğer deliller ile birlikte değerlendirerek çıkacak sonuca göre karar vermektir.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 09.02.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.