6831 sayılı Orman Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ...’in, anılan Kanun’un 93/1-2, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62. maddeleri gereğince 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl süre ile denetim süresine tâbi tutulmasına, suça konu binanın anılan Kanun"un 54. maddesi gereğince müsaderesine, müsadere edilen binanın değeri üzerinden hesaplanan 17.020,00 Türk lirası nisbî; 500,00 Türk lirası maktu vekâlet ücretinin sanıktan alınarak katılan kuruma verilmesine dair Sultanbeyli (kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 12/05/2010 tarihli ve 2010/78 esas, 2010/236 sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 17/12/2018 gün ve 15164 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24/12/2018 gün ve KYB. 2018/103936 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Benzer bir olayla ilgili Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 15/11/2018 tarihli ve 2015/35914 esas, 2018/11958 karar sayılı ilâmında yer alan, "Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde vekâlet ücreti, maktu ve nisbî olmak üzere belirlenmiştir. Maktu vekâlet ücreti, davanın konusunun para olmadığı veya para ile ölçülemediği hallerde belirlenen ücret, nisbî vekâlet ücreti ise davanın konusunun para olması veya para ile ölçülebilir olması halinde bu değer üzerinden belirlenen ücrettir. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununda 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 365/2. maddesinin aksine ceza davalarında şahsî hak talebi hâlinde mahkemece bu hususta da karar verilmesi gerektiği yolunda bir düzenleme bulunmaması ve 6831 sayılı Orman Kanunu"nun 112, 113 ve 114. maddeleri hükümleri karşısında; davada kendisini vekille temsil ettiren katılan İdare lehine hüküm tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre maktu vekâlet ücretine hükmedilmesi gerekirken ayrıca nisbî vekâlet ücretine de hükmedilmesi, Kanuna aykırı ve sanığın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün BOZULMASINA," şeklindeki açıklamalar nazara alındığında, atılı suçtan mahkûmiyetine karar verilen sanık hakkında karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde belirlenen maktu vekâlet ücretine hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde nisbî vekâlet ücretine de hükmedilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde vekalet ücreti, maktu ve nisbi olmak üzere belirlenmiştir.
Maktu vekalet ücreti, davanın konusunun para olmadığı veya para ile ölçülemediği hallerde belirlenen ücret, nisbi vekalet ücret ise davanın konusunun para olması veya para ile ölçülebilir olması halinde bu değer üzerinden belirlenen ücrettir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununda 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 365/2. maddesinin aksine ceza davalarında şahsi hak talebi halinde mahkemece bu hususta da karar verilmesi gerektiği yolunda bir düzenleme bulunmaması ve 6831 sayılı Orman Kanunu"nun 112, 113 ve 114. maddeleri hükümleri karşısında; davada kendisini vekille temsil ettiren katılan İdare lehine hüküm tarihinde yürürlükte olan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre maktu vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken ayrıca müsaderesine karar verilen tesis değeri üzerinden nisbi vekalet ücretine de hükmedilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu anlaşılmakla,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Sultanbeyli (Kapatılan) 2.Sulh Ceza Mahkemesinin 12/05/2010 tarihli ve 2010/78 esas, 2010/236 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309/4 maddesi uyarınca BOZULMASINA, hükmün vekalet ücretine ilişkin 10 numaralı paragrafında yer alan "binanın tespit edilen değeri üzerinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca kademeli olarak belirlenen 17.020 TL nisbi vekalet ücreti" ibaresinin hükümden çıkartılmasına, hükmün diğer kısımlarının aynen bırakılmasına, 14/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.