Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2013/6049 Esas 2014/393 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 6 - 2011/104922
MAHKEMESİ : Antalya 7. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 19/06/2009
NUMARASI : 2008/591 (E) ve 2009/680 (K)
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Tebligat işlemlerinin yapıldığı tarihte yürürlükte bulunan Tebligat Kanunu’nun 10. maddesine göre tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır.
Tebligat Kanununun 35. maddesinde kendisine veya adresine kanunun gösterdiği usullere göre tebliğ yapılan kimseye, adresini değiştirdiği takdirde yeni adresini hemen tebliğ yaptıran kaza merciine bildirme yükümlülüğü getirilmiş, bundan sonraki tebliğlerin bildirilen yeni adrese yapılacağı öngörülmüştür.
Tebligat Kanunu’nun 35/2. ve Tüzüğün 55.maddelerine göre tebliğin usulüne uygun olarak yapılabilmesi için daha önce aynı adrese kanunun gösterdiği usullere göre bir tebligat yapılmış olması gerekmektedir. Aksi halde 35.maddeye göre tebligat yapılması mümkün değildir.
Somut olayda sanık A.. Ç.."nin yokluğunda verilen karar, sanığın duruşmada mahkemeye bildirdiği en son adresine gönderilmiş, muhatabın adreste tanınmadığı belirtilerek tebligat evrakının iade edilmesi üzerine aynı adrese Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre tebligat yapılmıştır. Bu adreste sanığa daha önce yapılmış herhangi bir tebligat bulunmadığından, 35.maddeye göre yapılan tebligat işlemi de geçersizdir.
Açıklanan nedenlerle sanık A.. Ç.."nin, 14.12.2010 tarihli dilekçesinin temyiz talebi olduğu ve temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
I-İkinci el cep telefonu tamiri ve ticareti ile uğraşan sanığın, hırsızlık suçuna konu cep telefonunu, suç eşyası olduğunu bilmeden kendi adına kayıtlı hat ile denemek amacıyla kullandığını, yargılamanın tüm aşamalarında beyan etmesi karşısında sanığa yükletilen suçu işlediğine ilişkin mahkumiyetine yeter nitelikte kesin kanıtların neler olduğu karar yerinde denetime olanak sağlayacak şekilde açıklanıp tartışılmadan yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
II-Kabule göre de;
1-Sanığa atılı suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçu için 5237 sayılı TCK"nın 165/1. maddesinin suç tarihinde yürürlükte bulunan şekli ile “altı aydan üç yıla kadar hapis ve bin güne kadar adli para cezası (09.07.2009 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5918 Sayılı Yasının 3. maddesi ile yapılan değişiklik sonucu altı aydan üç yıla kadar hapis ve onbin güne kadar adli para cezası)” yaptırımlarının, her ikisinin de birlikte öngörüldüğü, yasada hapisle birlikte öngörülen adli para cezasının gün sayısının alt sınırının gösterilmediği hallerde aynı Yasanın 52/1. maddesi gereğince alt sınırın beş gün olduğu; somut olayda hükümde, hapis cezası yasa maddesinde gösterilen alt sınırdan belirlendiği halde, adli para cezasının, gün sayısının gerekçe gösterilmeden 5 gün yerine, 30 gün olarak belirlenmesi suretiyle TCK"nın 165/1 ve 52/1. maddelerine açıkça aykırı davranılması sonucu, fazla adli para cezasına hükmedilmesi,
2-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun, kendi altsoyu açısından koşullu salıverme tarihine; kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise, cezanın infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 14/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.