Hakkı olmayan yere tecavüz suçundan sanık ... hakkında 09.06.2011 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar kaldırılarak hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı TCK.nun 154/1 madde ve fıkrası uyarınca hükümlülüğüne dair; MUDURNU Asliye Ceza Mahkemesinin 26.03.2014 gün ve 2011/3 esas, 2011/57 ek karar sayılı hükmünün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelendi:

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.03.2016 tarih ve 2015/8-981 Esas, 2016/129 Karar sayılı kararında T.C.K.nun 154/2 maddesinde tanımı yapılan taşınmazlardaki zapt ve tasarrufun ‘’Suçun maddi konusunu oluşturan hareketler; taşınmazın kısmen veya tamamen zapt etme veya üzerinde tasarrufta bulunma ya da sürüp ekmektir. Zapt etme; taşınmazdan başkalarının kısmen veya tamamen yararlanmasını engellemek, taşınmazı fiilen el altında tutmaktır. Tasarruf etmek ise, taşınmazın devamlı bir biçimde kullanılması olup kısa süreli tasarruflar kanunun aradığı anlamda tasarruf değildir...’’ denilmek suretiyle maddedeki zapt ve tasarruf olgusuna açıklık getirmiş, taşınmazın fiilen el altında tutulmaması veya kısa süreli tasarrufun zapt etme ve tasarruf sayılamıyacağı vurgulanmıştır.
Somut olayda da: sanığın, komşusu ... isimli kişinin ... Köyü ... ada ... parsel sayılı taşınmaz üzerindeki ahırından köy boşluğu ve yoluna bıraktığı hayvan gübrelerinin kendi konutuna vermiş olduğu zararları önlemek için 7 metre genişliğindeki köy yolunun 2 metrekarelik bölümüne yoldan köylünün istifadesine mani olmayacak şekilde taş koymak ve süreklilik göstermeyecek şekilde ziraat aleti bırakmak şeklinde gelişen ve 3091 sayılı Yasa gereği yapılan soruşturma sonunda eyleme son verilmesi karşısında T.C.K. nun 154/2 maddesi kapsamında zaptetme ve tasarruf olgusu gerçekleşmediğinden unsurları oluşmayan suçtan sanığın beraati yerine yazılı gerekçe ile mahkumiyetine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.10.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.