Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/20976 Esas 2017/7355 Karar Sayılı İlamı

... Başkanlığı adına Av. ... ile ... arasındaki dava hakkında Bakırköy 19. İş Mahkemesinden verilen 19.08.2015 günlü ve 2014/132-2015/435 sayılı hükmün, davacı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Davalı ...’nın temyiz edilmeden kesinleşen Bakırköy 9. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2008/132-2008/304 sayılı kararı ile on yıl hapis cezasıyla hükümlü olduğu, gerekçeli kararın Tebligat Kanunun 21/2. maddesine göre “Tebliğ imkansızlığı” gerekçesiyle muhtar azasına tebliğ edildiği görülmekle, davalının halen hükümlü olarak cezaevinde bulunup bulunmadığı, dolayısıyla vasisinin olup olmadığı anlaşılamamış, tebligatın usulüne uygun olup olmadığı tespit edilememiştir.
Bu durumda Mahkeme tarafından davalının hükümlü olarak cezaevinde halen bulunup bulıunmadığı tespit edilerek, cezaevinde bulunması halinde Türk Medeni Kanunun 407 "nci maddesinde, bir yıl veya daha uzun süreli özgürlüğü bağlayıcı bir ceza ile cezalandırılan her erginin kısıtlanacağı; 448 "inci maddesinde, vesayet dairelerinin yetkilerine ilişkin hükümler saklı kalmak kaydıyla vasinin, vesayet altındaki kişiyi tüm hukuki işlemlerinde temsil edeceği; 471 "inci maddesinde, özgürlüğü bağlayıcı cezaya mahkumiyet sebebiyle kısıtlı bulunan kişi üzerindeki vesayetin, hapis halinin sona ermesiyle kendiliğinden ortadan kalkacağı yönünde düzenleme gözetilerek, vesayet kararı getirtildikten sonra, gerekçeli kararın davalının belirlenecek vasisine yöntemince tebliğ edilerek; temyiz süresi geçtikten ve (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesinde yer alan 1086 sayılı Yasa"nın temyize ilişkin hükümlerinin uygulanmasının gerektiğine ilişkin düzenleme gereğince) Hukuk Usûlü Muhakemeleri Kanunu"nun 432. maddesindeki prosedür işletildikten sonra gönderilmek üzere, mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, 30.10.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.