Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2008/6702 Esas 2009/4194 Karar Sayılı İlamı

 Davacı,davalı işveren nezdinde 1.5.1983-31.12.1989 ve 1993-2.döneminde çalıştığının tesbitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi    
 Davacı,davalılara ait işyerinde 1.5.1983-31.12.1989 tarihleri arasında ve 1993 yılı 2.döneminde çalıştIğının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme istemin kabulüne karar vermiştir.
Dosyadaki yazılara,toplanan delillere göre davalı işyerinde 1993 yılı 2.dönemindeki 120 günlük çalışmanın tesbitine ilişkin olarak verilen karar doğrudur.Ancak 1.5.1983-31.12.1989 tarihleri arasındaki istemin kabulüne karar  verilmesi aşağıdaki gerekçelerle doğru görülmemiştir.
Davacının usulüne uygun olarak verilmiş 30.12.1989 tarihli işe giriş bildirgesi ile davalı Zafer Apartmanı işyerine kapıcı olarak girdiği,31.12.1989-1.12.1998 tarihleri arasındaki çalışmalarının Kuruma bildirildiği 21.12.1998 tarihli ibraneme ile davacının 31.12.1989-1.12.1998 tarihleri arasındaki çalışma süresi üzerinden işçilik alacaklarını aldığı Kurum Müfettişliğince düzenlenen 30.11.1990 tarih,304 sayılı rapor ve ekindeki tutanak ile davacının işyerindeki çalışmalarının 30.12.1989 tarihinde başladığının açıkça belirtildiği,önceki kapıcının 16.3.1985 tarihinde işyerinden ayrıldığının, 16.3.1985 tarihinde apartman yönetimince  kapıcı çalıştırılmayacağına dair karar alındığının, 16.3.1985-30.12.1989 tarihleri arasında kapıcı çalıştırılmayıp, çalıştırılmadığına ilişkin dilekçelerinde muntazaman Kuruma intikal ettirildiğinin tespit edildiği görülmüştür.
Davacının işyerindeki çalışmalarının 30.12.1989 tarihinde başladığına ve bu tarihten önce çalışması bulunmadığına ilişkin yukarıda belirtilen son derece açık belgeler dikkate alınarak istemin reddi yerine soyut tanık beyanları esas alınarak 1.5.1983-30.12.1989 tarihleri arasındaki sürenin kabulüne karar verilmesi doğru olmadığı gibi,işyerinde geçen hizmetin 1.12.1998 tarihinde sona ermesine göre,506 sayılı Yasa"nın 79/10 ve 5510 sayılı Yasa"nın86/9.maddeleri uyarınca dava tarihi itibariyle 1.5.1983-30.12.1989 tarihleri arasındaki istem yönünden hak düşürücü sürenin gerçekleştiğinin göz ardı edilmesi de isabetsiz olmuştur
Mahkeme bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın kurulan hüküm usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir
O halde,davalı Kurum vekilinin bu yöne amaçlayan temyiz itirazlarının kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 23.03.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.