MAHKEMESİ : Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosya incelendi, gereği düşünüldü:


-K A R A R-


Davacılar vekili, davalının Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortacısı olduğu araçta yolcu olarak bulunduğu sırada müvekkillerinin desteğinin öldüğünü, müvekkillerinin bu yüzden zarar gördüğünü ileri sürerek, ıslahla birlikte anne Esme için 21.195,18 TL ve baba Mustafa için 24.999,86 TL’nin temerrüt faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde, olayda hatır taşımasının söz konusu olduğu, limitle sınırlı sorumlu olduklarını ve temerrüde düşürülmediklerini, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davaların destekten yoksun kaldıkları gerekçesiyle, davanın kabulüne, Esme için 21.195,18 TL ve baba Mustafa için 24.999,86 TL’nin temerrüt faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Dava, haksız eyleme dayalı tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece yazılı şekilde hüküm kurulmuş ise de davalı sigortanın hatır taşıması savunmasının reddine ilişkin kararın gerekçesi, yazılı şekilde hüküm kurmaya elverişli değildir.
Öğretide hatır taşıması konusunda bir kavram birliği olmadığı gözlemlenmekte, ancak "hatır için ücretsiz taşıma" ve "aracı hatır için ücretsiz kullandırma" tamlamalarının benimsendiği görülmektedir. Hatır taşımaları bir menfaat karşılığı olmadığı cihetle, bu gibi taşımalarda BK.nun 43. maddesi uyarınca tazminattan uygun bir indirim yapılması, gerek öğretide gerekse Yargıtay İçtihatlarında benimsenmiş ve yerleşmiş bulunmaktadır. Hakim, tazminattan mutlaka belli bir oranda indirim yapma zorunda değilse de bunun dahi gerekçesini kararında tartışması ve nedenlerini göstermesi gerekir.
Somut olayda, ölen ve arkadaşı olan sürücünün birlikte çalışmaya gittiği gerekçesiyle mahkemece hatır taşıması sayılamayacağı belirtilmiş ise de; ölen ve sürücü arkadaşının kimin işinde çalışmaya gittikleri, sürücü ya da işletenin iş sahibi olup olmadığı, ölenin yanlarında götürülmesinde ne gibi bir menfaatlerinin bulunduğunun araştırılması, bunun sonucuna göre taşımanın hatır taşıması sayılıp sayılamayacağının değerlendirilmesi gerekir. Bu nedenle anılan hususlar değerlendirilmeden bu şekilde hüküm kurulması doğru olmamıştır.
Öte yandan ölen desteğin elde edebileceği gelirin belirlenmesi bakımından ise, soyut olarak belirlenen tutanaktaki beyana göre desteğin asgari ücretin yaklaşık 1,9 katı oranında gelir elde ettiği kabul edilerek tazminat hesaplanmıştır. Oysa bu hususta mahkemece davacı tarafa ispat için imkan tanınmalı, mal varlığı araştırılmalı, inşaat sektöründe yılın hangi döneminde ne kadar iş bulabildiği belirlenmeli, buna göre yılın ortalaması alınmalı, gerektiğinde ilgili ticaret ve meslek kuruluşlarından sorularak ölen desteğin gelirinin belirlenmesi gereklidir.
Bu itibarla, eksik incelemeye dayalı olarak yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle, diğer temyiz itirazlarının reddine, 2 numaralı bentte açıklan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulüyle, kararın davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 01.02.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.