MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Tehdit suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz incelemesinde,
Tehdit suçundan hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre hükmün; 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 3-B maddesi ile değişik 1412 sayılı CMUK’nun 305/1. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle temyizi mümkün olmadığından, temyiz isteğinin aynı Kanunun 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Hakaret suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz incelemesinde,
Dosya içeriğine göre diğer itirazlar yerinde görülmemiştir. Ancak;
a- Sanığa atılı kamu görevlisine hakaret suçunun seçimlik ceza içermesi karşısında, hapis cezasının tercih edilmesine ilişkin takdir hakkının hangi hukuki gerekçeye dayanılarak kullanıldığının kararda gösterilmemesi,
b- Hakaret suçunun işlendiği poliklinik hasta muayene odasının ne suretle aleni yerlerden sayıldığı tartışılıp açıklanmadan, sanık hakkında TCK"nın 125/4. maddesinin uygulanması,
c- Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03/02/2009 tarih ve 2008/11-250 esas - 2009/13 karar sayılı kararında da kabul edildiği gibi, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde dikkate alınacak zararda, mahkemece kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararların esas alınması, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, olayda katılanın tazminat talebinde bulunmadığı, atılı hakaret suçundan doğan herhangi bir maddi zararın bulunmadığı ve engel sabıkası bulunmayan sanık hakkında, CMK"nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen “kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve
davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 14/01/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.