Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/4223 Esas 2016/1562 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 22/3, 62, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, üst Cumhuriyet savcısı ve sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde, saat 15:00 sıralarında, gündüz vakti, yerleşim yeri sınırları dahilinde, bölünmüş yolda, yasal olarak öngörülen limitin çok üzerindeki bir hızla idaresindeki minübüs ile seyreden sanığın, olay mahalline geldiğinde, istikametine göre sol taraftan bisikleti ile karşıya geçmeye çalışan yaşı küçük ölene çarpması şeklinde gelişen olayda, TCK"nın 22/3. maddesinde düzenlenen bilinçli taksirin koşulları oluştuğundan tebliğnamedeki bozma görüşüne iştirak olunmamaştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın ve üst Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- İki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş şekli, meydana gelen zararın ağırlığı, sanığın taksire dayalı kusurunun yoğunluğu nazara alınmak suretiyle adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden asli kusurlu eylemleri neticesinde bir kişinin ölümüne neden olan sanık hakkında alt sınırdan ceza tayin edilmesi,
2- Hükmün gerekçe kısmında ve 1-A (g) bendinde, trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyetine karar verilen sanığa ait sürücü begesinin TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca bir yıl süre ile geri alınmasına karar verilmiş olmasına karşın, hükmün 1-A (e) numaralı bendinde “ ...sanık hakkında 53/6 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” karar verilmek suretiyle hükümde çelişki oluşturulması,
Kanuna aykırı olup, sanık ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 08/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.