Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13257 Esas 2016/9664 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/13257
Karar No: 2016/9664
Karar Tarihi: 19.12.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13257 Esas 2016/9664 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, tüketici hakem heyeti kararının yok hükmünde olduğunu belirterek ticari kredi sözleşmesinden kaynaklanan 726,39 TL ödemeyi davalıdan talep etmiştir. Ancak uyuşmazlığın tüketici mahkemesinin görevine girdiği gerekçesiyle dava reddedilmiştir. Temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda 5219 sayılı HUMK'nın 427. maddesi ve 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4'ün öngördüğü kesinlik sınırı ve yeniden değerleme oranı açıklanmıştır. Kararın kanun maddeleri açıklayıcı bir şekilde belirtilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2016/13257 E. , 2016/9664 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 8. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 09/09/2015 tarih ve 2015/472-2015/554 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19"uncu maddesiyle HUMK"ya eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında, 2016 yılı için 2.200,00 TL"dir.
Davacı vekili dava dilekçesinde, Tüketici Hakem Heyeti Kararı"nın yok hükmünde olduğunu tesbiti ile ticari kredi sözleşmesinden kaynaklanan ve davalıya Hakem Heyeti Kararı gereğince ödenmek zorunda kalınan 726,39 TL"nin davalıdan istirdadını istemiş, mahkemece uyuşmazlığın Tüketici Mahkemesi"nin görevine girdiği gerekçesi ile dava dilekçesinin reddine karar verilmiştir. Davacı tarafça talep edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar itibarıyla REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 19/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.