Davacı, murisinin iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere ve rücuan tazminat davasındaki kusur oranlarının oluşa uygun olmasına göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava 30.9.2002 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile maddi tazminat isteminin maddi zararın SGK"ca bağlanan gelirlerle karşılandığından reddine karar verilmiş ve bu karar süresinde taraflarca temyiz edilmiştir. Manevi tazminatın takdirinde isabetsizlik yoktur. Ne var ki maddi tazminatın reddinde yanılgıya düşüldüğü görülmektedir.
Davacının hesaplanan gerçek maddi zararından davanın niteliği gereği hüküm tarihine en yakın Sosyal Güvenlik Kurumunca bağlanan gelirin peşin sermaye değerinin düşülerek karşılanmayan maddi zararın belirleneceği uyuşmazlık konusu değildir.
Uyuşmazlık gerçek maddi zarardan düşülmesi gereken SGK"ca bağlanan gelirin, davacının % 20 oranındaki maluliyetine ilişkin yapılan maddi zarar hesabından mı yoksa, % 21,20 oranındaki maluliyetine ilişkin maddi zarar hesabından mı düşüleceği noktasındadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden iş kazası geçiren davacının sürekli iş göremezlik oranı SGK. Sağlık Dairesi Başkanlığı"nca %21.20 olarak belirlendiği ve bu oran üzerinden davacıya gelir bağlandığı, davalı vekili tarafından sürekli iş göremezlik oranına itiraz edilmesi üzerine mahkemece ATK."dan alınan raporda bu oranın %20 olarak belirlendiği davacı tarafın bu orana bir itirazı bulunmadığı gibi maddi zarar hesabının bu oran üzerinden yapılmasını da temyiz nedeni yapmadığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda mahkemece aldırılan davacının maddi zararına ilişkin hesap raporunda davacının % 20 maluliyeti esas alınarak hesaplama yapılmış, ancak SGK’dan davacının % 21,20 oranındaki maluliyetine ilişkin bağlanan gelirlerin hüküm tarihine en yakın peşin sermaye değerleri bildirilmiş ve mahkemece de bağlanan bu peşin sermaye değerli gelir ile davacının karşılanmayan maddi zararının bulunmadığından bahisle maddi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir. Hesaplanan maddi zarardan hüküm tarihine en yakın peşin sermaye değerli gelirlerin düşülmesinde bir isabetsizlik yok ise de; zarar hesabı davacının % 20 maluliyetine ilişkin olarak yapılmış iken, SGK’dan % 21,20 oranındaki maluliyete ilişkin bağlanan gelirlerin peşin sermaye değerinin düşülmüş olması hatalı olmuştur.
Yapılacak iş, 4447 sayılı Yasa"nın 16.maddesiyle 506 sayılı Yasa"ya eklenen Ek 38. maddesi gereğince %20 maluliyet oranına isabet eden hüküm tarihine en yakın tarihte belli olan artışlara göre hesaplanan tüm peşin sermaye değeri Kurumdan sorulmak ve bildirilen miktar, hüküm tarihine en yakın tarihte belli olan ücret artışları nazara alınarak %20 oranına göre yaptırılacak yeni bilirkişi incelemesi sonucunda hesaplanan tazminattan indirilmek, ve çıkacak sonucuna göre bir karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgulara aykırı biçimde yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10.03.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.
