5846 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/9857 Esas 2019/8119 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9857
Karar No: 2019/8119

5846 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/9857 Esas 2019/8119 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanık bandrol yükümlülüğüne aykırı davranmıştır. Ancak, mağdurun toplumu oluşturan bireyler olduğu için tüzel kişiler suçtan zarar görseler dahi suçun mağduru sayılmayacakları belirtilmiştir. Benzer bir davada mahkemenin bozma kararı verdiği belirtilerek, sanığın farklı zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu işleyip işlemediğinin tartışılması gerektiği vurgulanmıştır. Kararda, sanığın bir para cezası ile cezalandırılması gerektiği ancak cezanın çevrileceği kanun maddesinin belirtilmediği ve müsaderesi gereken eşyaların imhasına da karar verildiği için kararın bozulduğu belirtilmiştir.
Kanun maddeleri: 5846 Sayılı Kanun, 5237 Sayılı TCK'nun 43/1. maddesi, 50/1-a maddesi, 5271 sayılı CMK'nun 232/6. maddesi.

19. Ceza Dairesi 2016/9857 E. , 2019/8119 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5846 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizin de benimsediği 08/04/2014 tarih 2013/7-591 Esas 2014/171 karar sayılı kararında açıklandığı üzere, bandrol yükümlülüğüne aykırılık suçlarında suçun mağdurunun doğrudan eser sahipleri olmayıp toplumu oluşturan bireyler olduğu, 5237 sayılı TCK’nun hazırlanmasında esas alınan suç teorisine göre bu durumda yani suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireyler olması halinde tüzel kişiler suçtan zarar gören olmalarına rağmen suçun mağduru sayılmayacağından meslek birliklerinin şikayetçi olması halinde de durumun değişmeyeceği cihetle; UYAP ortamında yapılan araştırmada benzer eylem nedeniyle sanık hakkında; Diyarbakır 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.02.2015 tarih ve 2014/293 Esas, 2015/70 sayılı kararı ile verilip aynı gün incelemesi yapılan ve bozulmasına karar verilen Dairemizin 2017/620 Esasında kayıtlı olan dava dosyasının da mevcut bulunduğunun anlaşılması karşısında;
Anılan dosyanın incelenerek mümkün olması halinde birleştirilip, suç ve iddianame tarihleri dikkate alınıp hukuki kesintinin iddianamenin düzenlenmesiyle gerçekleşeceği gözetilmek suretiyle, sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda aynı mağdura karşı aynı suçu birden fazla işleyip işlemediğinin ve hakkında TCK"nun 43/1. maddesinin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışılması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1- Sanık hakkında verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında 5237 sayılı TCK"nun 50/1-a maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2- Dava konusu eşyanın müsaderesi ile yetinilmesi gerekirken, söz konusu eşyanın imhasına da karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak, BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 08.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.