MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz dilekçesinin içeriğine göre sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinde bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1) Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesi gereğince basit yaralama, 5237 sayılı TCK"nin 125.maddesi gereğince hakaret ve 5237 sayılı TCK"nin 151/1. maddesi gereğince mala zarar verme suçlarından kamu davası açıldığı, suç tarihinde mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK"nin 253/3. maddesi gereğince, kasten yaralama suçunun bu suç ile birlikte işlenmesi nedeniyle, tüm suçlar yönünden uzlaştırmanın mümkün olmadığı anlaşılmış ise de; sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşma kapsamında kaldığı, bu nedenle CMK"nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanığın mahkumiyetine karar verilen ve temyiz incelemesine konu edilen basit yaralama suçunun uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla; sanık ile müşteki arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
Kabule göre de;
2)Sanık hakkında düzenlenen iddianamede, 5237 sayılı TCK"nin 35. maddesinin uygulanması talep edildiği halde; bu maddenin uygulanmaması ihtimaline binaen ek savunma hakkı tanınmadan karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
3)Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde ve gerekçeli kararda temel ceza belirlenirken uygulanan kanun maddesinin 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi yerine 5237 sayılı TCK’nin 151/1. maddesi olarak gösterilmesi,
4)Sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesindeki seçenek yaptırımlardan hapis cezası tercih edildikten sonra sanığın cezasının 5237 sayılı TCK"nin 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmek suretiyle 5237 sayılı TCK"nin 50/2. maddesine aykırı davranılması,
5)Sanığın adli sicil kaydında bulunan Aydın 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 10.09.2012 tarihinde kesinleşen, 13.06.2012 tarih, 2011/834 Esas - 2012/880 Karar sayılı ilamı ile kasten yaralama suçundan aldığı erteli 5 ay hapis cezası tekerrüre esas olduğu halde sanığın cezasının 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmemesi,
6)Adli sicil kaydında tekerrüre esas ilamı bulunan sanık hakkında hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCK"nin 86/2. ve 62. maddeleri gereğince hükmolunan hapis cezasının 5237 sayılı TCK"nin 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesi suretiyle 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinde belirtilen tekerrür hükümlerinin uygulanma imkanının ortadan kaldırılması,
7)Suç tarihinde yaşı küçük mağdura atanan zorunlu vekilin 23.10.2014 tarihli celsede hazır bulunmadığı halde mağdurun beyanının vekili olmaksızın alınması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 234/2. ve 239/2. maddelerine muhalefet edilmesi,
8)28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde; “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, sanık hakkındaki hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde verilen adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 03.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.