18. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/16311 Karar No: 2014/14630 Karar Tarihi: 23.10.2014
Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2014/16311 Esas 2014/14630 Karar Sayılı İlamı
Özet:
İzmir 11. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir davada, kamulaştırmasız el atma nedeniyle taşınmaz bedelinin faiz ve masraflarla birlikte davalıdan tahsili istenilmiştir. Mahkeme davanın kabulüne karar vermiş, fakat davalı tarafın temyizi sonucu Yargıtay'a götürülmüştür. Yargıtay, mahkemenin inceleme ve araştırmasının yeterli olmadığı görüşündedir. Ayrıca kararda, emsal alınan taşınmazın gerçek bedelli satışlar olmadığı yönündeki şüphelerin de yer aldığı belirtilmiştir. 6487 sayılı kanunla değiştirilen Geçici 6. madde kapsamında açılan davalarda maktu vekalet ücreti yerine nispi vekalet ücreti takdir edilmesi ve maktu harç yerine nisbi harç alınması kararlaştırılmıştır. Yargıtay, hükmün bu nedenlerle isabetsiz olduğunu ve temyiz itirazlarının kabul edilmesi gerektiğini belirtmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu Geçici 6. madde (7 ve 13. fıkraları) ve HUMK.nun 428. maddesidir.
18. Hukuk Dairesi 2014/16311 E. , 2014/14630 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İzmir 11. Asliye Hukuk Mahkemesi TARİHİ : 28/02/2013 NUMARASI : 2012/149-2013/117
Dava dilekçesinde, kamulaştırmasız el atma nedenine dayalı olarak taşnımaz bedelinin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Y A R G I T A Y K A R A R I Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü: Mahkemece yapılan inceleme ve araştırma ile alınan bilirkişi raporu hüküm kurmaya yeterli değildir. Şöyle ki; 1-Bilirkişi kurulu raporunda .... ada .... parselin 06.11.2006 ihale tarihli satışı emsal alınmış ise de, Dairemizce incelenen (örneğin İzmir 5. Asliye Hukuk Mahkemesi 2011/258-2013/603K, Dairenin 2014/5976-2014/14498 sayılı dosyası) dosya içerisinde mevcut tapu kayıtlarına göre; 80/252 payının 07.12.2006 tarihinde 114.272,50 TL, 80/252 payının 20.02.2007 tarihinde 149.500,00 TL, 23/63 payının 13.02.2009 tarihinde 129.000,00 TL, 43/63 payının 20.02.2009 tarihinde 80.000,00 TL ve taşınmazın tamamının 30.12.2010 tarihinde 111.746,00 TL bedelle satıldığı anlaşılmaktadır. Değişik tarihlerdeki bu satışların kendi arasında çelişkili bedellerle gerçekleştirilmiş olması emsal seçilen taşınmazın bu satışlarının gerçek bedelli satışlar olmadığı kuşkusunu uyandırdığından bu taşınmazın somut emsal olarak alınmış olması, 2-11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Yasa ile 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun değiştirilen Geçici 6. maddesinin 7 ve 13. fıkralarında getirilen “Bu madde kapsamında açılan davalarda mahkeme ve icra harçları ile her türlü vekalet ücretleri bedel tespiti davalarında öngörülen şekilde maktu olarak belirlenir.” ve “…bu fıkra kapsamında kalan taşınmazlar hakkında açılan ve kesinleşmeyen davalarda da uygulanır.” düzenlemeleri karşısında maktu vekalet ücreti yerine nispi vekalet ücreti takdir edilmesi ve maktu harç yerine nisbi harç alınmasına hükmedilmesi, Mahkemece 1. bent doğrultusunda tarafların vereceği yada re"sen getirtilecek kayıtlar üzerinden yukarıda açıklanan ilkelere uygun taşınmaz satışları araştırılarak emsal olabilme niteliklerine uygun bulunanlar tespit edilip bu emsallerin 11. maddenin (d) bendinde öngörülen vergiye esas olmak üzere ilgili belediyelerce bulundukları cadde veya sokak için değerlendirme tarihindeki asgari m² değerleri getirtilip, dava konusu taşınmazın değerlendirme, emsal taşınmazların ise değerlendirmeye esas alınan satış tarihleri itibarıyla imar düzenlemesi sonucu meydana gelen imar parselleri olup olmadıkları da belediye imar ve tapu müdürlüklerinden araştırılıp bu emsallere göre ve ayrıntılı olarak karşılaştırma yapan raporlar alınarak oluşacak sonuca göre karar verilmelidir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.