Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/3712 Esas 2016/1398 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62/1, 50/1-a-4, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılanlar vekili ve sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki tır ile gece vakti, meskun mahal dışı, aydınlatma olmayan tek yönlü , iki şeritli yolun, sol şeridinde seyir halinde iken, aracının sağ ön ve orta kısımları ile kendisi ile aynı istikamette seyir halinde olan ölen sürücü idaresindeki hurda yüklü kamyona orta çizgide, sol arkasından çarptığı, çarptıktan yaklaşık 3-4 metre sonra yolun solunda durduğu, hurda yüklü kamyonun çarpmanın etkisi ile sağa savrulduğu ve emniyet şeridi ile sağ şerit arasında yan yatarak durduğu, kamyonda bulunan bir kişinin öldüğü, bir kişinin nitelikli, bir kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı olayda; sanığın tam kusurlu olduğunun kabulüne ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, tebliğnamede bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. maddelerinde yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken; sanığın tam kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, kusuru ve meydana gelen zarar nedeniyle alt sınırdan daha fazla uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.