5846 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/23062 Esas 2019/8102 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/23062
Karar No: 2019/8102
Karar Tarihi: 08.05.2019

5846 Sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/23062 Esas 2019/8102 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 5846 sayılı Kanuna aykırılık suçundan mahkumiyet ettiği bir sanığın temyiz isteğini inceledi. Hüküm reddedilmediğinden işin esasına geçildi. Ancak mahkeme kararının gerekçesinde sanığın suçlarına ilişkin detaylı açıklamalar yapılmamış, hukuki değerlendirmelerde tartışılan hususlara yer verilmemiş ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına atıf yapılarak gerekçesiz hüküm kurulmuştu. Bu nedenle, hakkında mahkumiyet kararı verilen sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden hüküm bozuldu ve dosya mahkemesine gönderildi.
Kanun Maddeleri:
- Anayasa'nın 141/3 maddesi
- 5271 sayılı CMK'nun 34 ve 230. maddeleri
- 5846 sayılı Kanun'un 81/4. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nun 226. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

19. Ceza Dairesi 2019/23062 E. , 2019/8102 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5846 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Anayasa"nın 141/3, 5271 sayılı CMK’nun 34 ve 230. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının sanıkları, mağdurları, Cumhuriyet Savcısı ile herkesi ikna edecek ve denetim muhakemesine imkan tanıyacak biçimde gerekçeli olması gerekir. Yargıtay"ın gerekçelerde tutarlılık denetimini yapabilmesi için; kararın dayandığı tüm olguların, bu olgular değerlendirilerek mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ile mağdur ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin, hangi beyanın ne gerekçe ile diğerine üstün tutulduğunun açık olarak hükmün gerekçesinde gösterilmesi ve mahkemece ulaşılan vicdani kanı sonucunda sanığın hangi fiillerinin suç olarak kabul edildiği açıklandıktan sonra kabul edilen bu fiillerin hukuki değerlendirilmesinin yapılması, cezada artırım ve indirim gerektiren nedenlerin kanuni bağlamda tartışılması gerekirken, açıklanan bu hususlara uyulmayarak sanığın denetim süresi içinde kasıtlı suç işlediğinden bahisle hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına atıf yapılarak gerekçesiz hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-Sanığa ek savunma hakkı verilmeden, iddianamede gösterilmeyen 5846 sayılı Kanun’un 81/4. maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 226. maddesine aykırı davranılması,
2-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
3-Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının infazı kabil kesinleşmiş mahkumiyet kararı niteliğinde olmadığı gözetildiğinde, müsadere hususunda olumlu veya olumsuz bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca, BOZULMASINA, yargılamanın sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 08.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.