MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Temyiz Talebinin Reddi

Ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 10.04.2007 tarih, 2007/78 Esas ve 2007/85 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere “Hüküm tarihinde yürürlüğe girmiş bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Yasasının 331. maddesinin 1. fıkrasında: ceza işlerini gören makam ve mahkemelerin her yıl Temmuz ayının yirmisinden Eylül ayının birine kadar tatil olunacağı, 2. fıkrasında: anılan makam ve mahkemelerin bu süre içinde, sadece soruşturmaları, tutuklu işlere ilişkin kovuşturmaları ve ivedi sayılacak diğer hususları yerine getirecekleri belirtilmiş, 4. fıkrasında ise: adlî tatile rastlayan sürelerin işlemeyeceği, bu sürelerin tatilin bittiği günden itibaren üç gün uzatılmış sayılacağı ifade edilmiştir. Bu düzenlemelere göre, adlî tatil içinde görülebilen işler yönünden 4. fıkra hükmü uygulanmayacak, bu tür dava ve işlerle ilgili süreler adlî tatil içinde de işleyecektir. Sürenin uzaması kuralının uygulanabilmesi için, adlî tatil içinde görülemeyen dava ve işlerle ilgili kararın tebliğinin tatilden önce gerçekleştirilmesi, işlemeye başlayan sürenin adlî tatil içinde sona ermesi gerekir. Bu takdirde tatilden önce işleyen kısma bakılmaksızın, süre, adlî tatilin bittiği günden itibaren üç gün uzayacaktır. Öte yandan, adlî tatilde görülemeyen davalarla ilgili kararların, adlî tatile rastlayan dönemde tebliği geçerlidir. Ancak adli tatilde süre işlemeyeceği için, bu durumda mehil adlî tatilin bitiminden itibaren başlayacaktır.” şeklindeki kararı gözönünde bulundurularak somut olay değerlendirildiğinde; yargılaması adlî tatil içinde yapılamayan bir davaya ilişkin temyiz isteminin reddine ilişkin karar 25.08.2015 tarihinde sanık müdafine tebliğ edilmiş, sanık müdafii de 03.09.2015 tarihinde hükmü temyiz etmiştir. Adlî tatil içinde süre işlemeyeceğinden, yedi günlük temyiz süresinin adlî tatilin bittiği tarihten itibaren hesaplanması gerekir. Bu durumda, sanık müdafiinin 03 Eylül 2015 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Temyiz talebinin reddine ilişkin hükme yönelik inceleme merciinin Yargıtay"ın ilgili dairesi olduğu cihetle Trabzon 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 28/10/2015 tarihli, 2015/593 Değişik İş sayılı "temyiz talebinin kabulüne" yönelik kararının yok hükmünde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen kararın, sorgusunda beyan ettiği ve aynı zamanda MERNİS adresinde Gülay Deveci"ye 21/05/2015 tarihinde tebliğ edildiği, sanıkla tebligatı alan Gülay Deveci"nin tebligat tarihinde boşanmış oldukları anlaşılsa da MERNİS adreslerinin aynı olduğu, sanığın adres değişikliği yönünde resmi mercilere her hangi bir başvurusunun bulunmadığı, resmi kayıtlara göre halen sanık ile Gülay Deveci"nin aynı çatı altında ikamet ettiğinin anlaşılması karşısında yapılan tebligat usulüne uygun olduğundan sanık müdafinin söz konusu kararı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süresinden sonra 22.07.2015 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla; temyiz talebinin reddine dair Mahkemenin 14.08.2015 tarihli ek kararında bir isabetsizlik bulunmamış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, temyiz talebinin reddine dair ek kararın ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.