Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17967 Esas 2018/25184 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 17.02.2008-21.09.2013 tarihleri arası kalıpçı ustası olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işverence haklı neden olmaksızın feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık ücretli izin, genel tatil alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, davacının sürekli bir çalışması olmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında davacının davalı işyerindeki hizmet süresi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
İş hukukunda çalışma olgusunu ve hizmet süresini ispat yükü, bunu iddia eden işçiye düşer. Çalışma olgusu her türlü delille kanıtlanabilir. Çalışmanın ispatı konusunda, SGK ve işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Özellikle iddia edilen çalışma döneminde SGK kayıtlarındaki işverenlerin araştırılması ve kayden görünen işverenlerle işçi arasında iş görme ediminin yerine getirilip getirilmediği, kaydın ne şekilde oluştuğu araştırılmalıdır.
İşçinin çalışma olgusunun tespitinde işyerinde veya komşu işyerinde çalışanların tanıklığı önemli olduğu gibi tanık olarak dinlenecek kişinin tanıklığına güveni etkileyebilecek bir durumun olup olmadığı da araştırılmalıdır. Tanıklar belirli bir dönem çalışmışlarsa ve başkaca delil yok ise beyanlarının belirtikleri dönemle sınırlandırılması gerekir.
Somut olayda, davacı işçi, davalı işyerinde 17.02.2008-21.09.2013 tarihleri arası kesintisiz şekilde kalıpçı ustası olarak ve çalışması SGK’ya bildirilmeksizin çalıştığını ileri sürmüş, davalı işveren; davacının 17.02.2008-21.09.2013 tarihleri arası toplam yedi-sekiz ay kesintili olarak çalıştığını savunmuştur. Mahkemece davacının 31.12.2008-01.03.2013 tarihleri arası dört yıl iki ay iki gün çalıştığı kabulü ile dava konusu alacaklara hükmedilmiş ise de tüm dosya kapsamı, yapılan işin niteliği, davalının savunmaları, davalı ve davacı tanık beyanları ile davacı tanıkların işyerinde çalıştıklarını beyan ettikleri çalışma süreleri birlikte değerlendirildiğinde; davacının davalı yanında 31.12.2008-01.03.2013 tarihleri arası fasılalı olarak çalıştığı, 2009, 2010 ve 2011 yıllarında yılda dört ay, 2012 yılı Ağustos ile 2013 yılı Mart ayları ayları arası dönemde ise yedi ay olmak üzere toplam on dokuz ay ile sınırlı olarak çalışma olgusunu ispatladığı anlaşılmış olup mahkemece yanılgılı değerlenme ile yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.11.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.