Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13937 Esas 2016/9506 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/13937
Karar No: 2016/9506
Karar Tarihi: 12.12.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13937 Esas 2016/9506 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacılar ve davalı arasındaki davada, Asliye Hukuk Mahkemesi dava şartı yokluğundan dolayı usulden reddetmiş ancak gönderme kararı vererek dosyayı görevli mahkemeye göndermiştir. Temyiz istemi, gönderme kararının kesin nitelikte olduğu gerekçesiyle reddedilmiştir. İçtihadı Birleştirme Kararlarına göre, gönderme kararı nihai bir karar olup, yalnız başına temyiz edilemez. HUMK'nin 432/4. maddesi uyarınca temyiz istemi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri: HUMK'nin 432/4. maddesi.

11. Hukuk Dairesi 2016/13937 E. , 2016/9506 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 20/10/2015 tarih ve 2015/513-2015/1090 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Her ne kadar mahkemece, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu"nun 23.07.2015 tarihli kararı ile ... Ticaret Mahkemesi"nin faaliyete geçirildiği, bu nedenle davaya bakma görevinin bu mahkemeye ait olduğu gerekçesiyle, görevsizlik nedeniyle, dava şartı yokluğundan davanın usulden reddine, dosyanın görevli mahkemeye gönderilmesine karar verilmiş ise de, mahiyeti itibarı ile bu karar gönderme kararı niteliğinde olup, ilke olarak mahkemece gönderme kararı verilmesi ile davadan el çekilir. Bu nedenle, gönderme kararı nihai bir karardır. Ancak, diğer nihai kararlardan farklı olarak, gönderme kararı verildiği anda kesin kararlardan olup, yalnız başına temyiz edilemez.
O halde, ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 20.10.2015 tarihli kararı kesin nitelikte olup, temyizi mümkün bulunmadığından (24.04.1967 gün 12/3 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ve 11.10.1976 gün 5/5 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı) davacılar vekilinin temyiz dilekçesi temyizi kabil olmayan bir karara ilişkin olmakla, temyiz isteminin HUMK"nın 432/4. maddesi uyarınca reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin HUMK"nın 432/4. maddesi uyarınca REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden iadesine, 12/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.