Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/796 Esas 2021/3103 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi


MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Konya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, davalı aleyhine 04/08/2016 tarihinde verilen dilekçeyle inançlı işleme dayalı tapu iptali ve tescil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 19/07/2019 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacılar vekili tarafından talep edilmiştir. Konya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin kabulüne dair verilen kararın ve 11/12/2019 tarihli ek kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
KARAR
Davacı vekili, inançlı işleme dayalı tapu iptali ve tescil talebinde bulunmuştur.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince davanın reddine karar verilmiş, davacılar vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Konya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince 01.11.2019 tarihinde davacılar vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, Konya 4. Asliye Hukuk Mahkemesinin 19.07.2019 gün ve 2016/948 Esas, 2019/689 sayılı Kararının, 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-a-6 maddesi uyarınca kaldırılmasına, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-a maddesi gereğince, kesin olmak üzere karar verilmiştir.
Davalı vekilinin temyiz talebi üzerine Konya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 11.12.2019 tarihli ek kararı ile davalı vekilinin temyiz dilekçesinin, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 366. maddesinin yollaması ile, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 346. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Davalı vekili, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararı temyiz etmiştir.
Somut olayda; Konya Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 01.11.2019 tarihli kararıyla, yerel mahkeme kararının kaldırılarak Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-a-6 maddesi gereğince kesin olarak karar verildiği anlaşılmaktadır. Hukuk Muhakemeleri Kanununun 353/1-a maddesinde de açıkça belirtildiği üzere verilen karar kesin nitelikte olduğundan davalı vekilinin temyiz talebinin ilgili bölge adliye mahkemesince reddedilmesine dair verilen ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından, 11.12.2019 tarihli ek kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine ve temyiz olunan ek kararda yazılı gerekçelere göre yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 23.11.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.