MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde atılı suçun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, tefecilik suçunun ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümünde topluma karşı suçlar kısmı içinde yer aldığı, 5237 sayılı Yasanın 43/1. maddesi, suçun mağdurunun aynı kişi olmasını suçun zorunlu unsuru haline getirmiş iken, 08/07/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 6. maddesi ile anılan madde ve fıkraya eklenen "Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır." hükmü ile zincirleme suçun kapsamının genişletildiği ve mağduru aynı kişi olsun ya da olmasın maddenin son fıkrasındaki istisnalar dışındaki tüm suçlarda zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği, bu nedenle birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ancak suçun zincirleme olarak işlenmesinin olanaklı olduğu gözetildiğinde;
UYAP kayıtlarına göre, sanık hakkında 01/08/2010 tarihli iddianameyle açılan kamu davasında, 2010 tarihinde işlediği iddia edilen tefecilik suçundan ... 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/04/2014 gün ve 2010/383 Esas, 2014/138 sayılı kararıyla mahkumiyetine karar verildiği, bu hükmün temyiz incelemesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/244085 Tebliğname sırasında kayıtlı bulunduğu, ayrıca 03/11/2009 tarihinde işlendiği iddia edilen tefecilik suçundan ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/01/2016 gün ve 2010/49 Esas, 2016/6 Karar sayılı ilamı ile verilen mahkumiyet hükmünün de 12/02/2016 tarihinde kesinleştiği, temyize konu iş bu dosyadaki suç tarihinin 2008-2009 yılı, iddianame tarihinin ise 26/09/2010 olması karşısında dosyalar arasında sanık yönünden hukuki ve fiili irtibat bulunduğu, her üç dosyaya konu eylemlerinin bir bütün olarak zincirleme tefecilik suçunu oluşturabileceği anlaşılmakla, mümkünse her iki dosyanın birleştirilmesi, bunun mümkün olmaması durumunda ise temyiz incelemesinde olan ve kesinleşmiş karara konu dosyaların onaylı suretinin eklenmesi ile iddianame tarihlerine göre hukuki kesintinin gerçekleşip gerçekleşmediğinin saptanması suretiyle tüm deliller birlikte değerlendirilerek dava konusu olaya ilişkin maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından da sanığın alacaklı olduğu icra takip dosyalarının bulunup bulunmadığı araştırılarak varsa borçluların, sanığın iş yerinde pos cihazından yapılan işlemlere konu kartları kullanan kişilerden tespit edilenlerin beyanlarının alınması ile tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk araştırması yaptırılarak sonucuna göre hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden ve sanık hakkında zincirleme suç veya mahsup hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı da belirlenmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
TCK"nın 53. maddesinin uygulanması sırasında 53/1-c bendindeki haklardan kendi altsoyu dışındakiler bakımından cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Vekalet ücretinin sanık "dan alınmasına karar verilmesi suretiyle karışıklığa neden olunması,
Kanuna aykırı, katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08/11/2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.