Yukarıda tarih ve numarası yazılı kararın temyizen tetkiki davacı(3. Kişiler) vekili tarafından istenmiş, mahkemece ilamında belirtildiği şekilde isteğin reddine karar verilmiştir. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı 3.kişiler aynı dava dilekçesiyle davalı alacaklı aleyhine açmış olduğu istihkak davasında İzmir 1.İcra Müdürlüğünün 2005/10006 sayılı takip dosyasından ev ve iş yeri adreslerinde yapılan hacizlerin kaldırılmasını istemiştir.Davacılardan Ş.A. Borçlunun eşi ,A.Ö. Ise borçlunun annesidir.Her bir haciz ayrı dava konusu olup,somut olayda 2 ayrı davanın varlığının kabulü gerekir.
1- Davacı 3.kişi Ş.A.’in 14.10.2005 tarihli hacizle ilgili temyiz talebi yönünden yapılan incelemede;
2004 Sayılı İcra ve İflas Kanununun 4949 sayılı Yasanın 101. maddesiyle değişik 363. maddesi hükmüne göre; Yasa"nın yürürlüğe girdiği 30.7.2003 tarihinden sonra icra mahkemelerince verilecek kararların temyiz edilebilmesi için, temyize konu dava değerinin 2.000.000.000 TL.’yi geçmesi gerekir.
İİK"na 4949 sayılı Yasa"nın 102. maddesiyle eklenen Ek 1. madde uyarınca da; bu parasal sınır, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesi uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tesbit ve ilan edilen yeniden değerlendirme oranında artırılması suretiyle uygulanır. Bu şekilde belirlenen sınırların (on milyon TL.) 10.00 –YTL’yi aşmayan kısımları dikkate alınmaz.
2006 yılında bu parasal sınır 3.120.00 YTL. olarak uygulanmıştır. Öte yandan 20.12.2006 gün ve 26382 sayılı Resmi Gazetede ilan edilen Maliye Bakanlığı"na ait 364 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde, 2007 yılı için belirlenen yeniden değerlendirme oranı % 7,8 olarak öngörülmüştür. Buna göre, 2007 yılında icra mahkemelerince istihkak davaları sonucunda verilecek kararların temyiz edilebilmesi için, temyize konu dava değerinin 3.360.00. YTL.’sini geçmesi gerekir.
Somut olayda, temyiz konusu dava değeri hacizli malların değeri itibariyle 1.730.00 YTL’dir.
Bu durumda hüküm kesin nitelik taşıdığından temyiz dilekçesinin bu davacı yönünden reddi gerekir.
2-Davacı 3.kişi A.Ö.’un temyiz itirazlarına gelince,Dosyadaki yazılara toplanan delillere hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacı 3.kişinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
3-Davacı ile borçlu anne oğul olup dava konusu ev eşyaları birlikte oturulan evde 14.10.2005 tarihinde haczedilmiştir.Bu durumda İİK’nun 97/a maddesinde öngörülen mülkiyet karinesi borçlu dolayısıyla alacaklı yararınadır.Ancak bu yasal karinenin aksinin kanıtlanması olanaklıdır.Davacı dava konusu malları borçlu oğlu aleyhine alacaklı A.B. Tarafından Gediz İcra Müdürlüğünün 2000/636 sayılı takip dosyasında gerçekleşen ihaleden 04.03.2003 tarihinde vekilinin katılımı ile satın aldığını ileri sürmüştür.Dava konusu hacizli mallardan A.3490 bulaşık makinesı,A. Otamatik Çamaşır makinesinin A. eski tip buzdolabı ve Ahşap koltuk takımının ihale konusu mallara uyduğu dosya içeriğinden anlaşılmaktadır.Davacı B.K.231.maddesi uyarınca bu malları ihaleden satın almakla mülkiyetini kazanmıştır.Davacı anne borçlu oğlu ile birlikte oturduğundan bu eşyaların oturulan evde bulundurulması da hayatın olağan akışına uygundur.Hal böyle olunca ihaleye uyan mallar yönünden davacı A.Ö.’un davasının kabulu gerekirken reddi usul ve yasaya aykırıdır.
O halde, davacı 3.kişinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ:Kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacılara iadesine, 17.02.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.
