Davacı, tedavi gördüğü hastaneden eve dönüş için harcadığı ambulans ücreti oan 1.490.00-TL"nin yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının tedavi gördüğü hastaneden eve dönüş için harcadığı ambulans ücreti olan 1.490,00-TL nın davalı Kurumdan faiziyle tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiş ise de; varılan bu sonuç usul ve yasaya uygun değildir.
Davanın yasal dayanağı 506 Sayılı Yasanın 102. maddesidir. Anılan maddeye göre “Bu Kanun gereğince sigortalılar ile bunların hak sahibi kimseleri ve 35, 36, 40 ve 42 nci maddelerde sözü edilenler: a) Muayene ve tedavi, b)Protez araç ve gereçleri ile ortopedik cihazların sağlanması, takılması, onarılması ve yenilenmesi, c) Analık, d) Sürekli iş göremezlik veya malüllük durumlarının tespiti, e) Erken yaşlanma halinin tespiti, f) Sağlık durumlarının tespiti, g) Raporların kurumca yeterli görülmemesi yeniden muayene, h) Kontrol muayenesi, dolayısıyla kurumca bir yerden başka bir yere gönderilirlerse, bunların ve sağlık durumları sebebiyle başkaları ile birlikte gitmelerinin gerektiği hekim raporu ile belgelenenler ile 15 yaşına kadar (15 yaş dahil) çocuklar ile birlikte gidecek kimselerin gidip gelme yol paraları ile zaruri masrafları, kurumca hazırlanacak bir yönetmeliğe göre ödenir. İlgililerin istekleri veya itirazları üzerine kurumca muayeneye gönderilenlerden, sadece isteklerinin doğru olduğu anlaşılanların gerektiğinde bunlarla beraber gidenlerin gidip gelme yol paraları ile zaruri masrafları verilir. Yukarıda belirtilen durumlarda gerek bulundukları gerek gönderildikleri yerlerde yapılan muayene ve müşahadeler için ilgililerden kurumca masraf alınmaz” hükmü getirilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının davalı Kurumun (2104236996) sigorta tahsis numarasıyla emeklisi olup Hatay ili Samandağ ilçesinde ikamet ettiği, geçirdiği kazadan dolayı Samsun 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesinde 17.3.2006-24.3.2006 tarihleri arasında tedavi gördüğü, kaza sonrası düzenlenen 23.3.2006 tarihli raporda femur subrokanterik kırığı tanısıyla bir çift koltuk değneği kullanmasının zorunlu olduğu ve aynı hastanenin 24.3.2006 tarihli raporuna göre de ikametgah adresine ambulans ile sevkinin uygun olduğunun bildirildiği, davacının ambulans gideri olarak 1.490,00-TL harcamada bulunduğu, Kurumun söz konusu gideri 506 sayılı Yasanın 102. maddesinin uygulama tebliğine uygun bulmadığından ödemediği, davacının taburcu olma nedenlerini belirten bir raporunun olmadığı anlaşılmaktadır.
Görüldüğü gibi; tedavi amacıyla veya tedavi sonrasında bir yerden bir yere gidip gelme yol paraları ile zaruri masraflarının ilgili yönetmeliğe göre ödenmesi için belirtilen bazı yasal şartların bulunması gerekmekte olup, davaya konu ambulans ücretinin 506 sayılı Yasanın 102. maddesi kapsamında ödenmesi gereken bir harcama olup olmadığı konusunda öncelikle konusunda uzman bilirkişi heyetince saptama yapılması gerekmektedir.
Saptama yapılırken, şayet; tedavi sonrası sigortalının mevcut arızasına göre ambulans ile ikamet ettiği yere dönmesinin, iyileşmesi ve iş göremezlik derecesinin giderilmesi yönünde hayati öneme haiz ve zorunlu olduğu sonucuna varılırsa, bu taktirde harcama miktarının uygunluğu denetlenmeli ve sonucuna göre karar verilmelidir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki esaslar doğrultusunda inceleme yapılarak karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 17.02.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.
