Kamu malına zarar verme - görevi yaptırmamak için direnme - kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/2405 Esas 2020/6146 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kamu malına zarar verme, görevi yaptırmamak için direnme, kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen kararın kendisine tebliğ edilmediğini savunarak temyiz istemi ile birlikte talep ettiği eski hale getirme hususunda karar verme yetkisinin 5271 sayılı CMK’nın 42/1. maddesine göre hükmü temyizen incelemekle görevli Yargıtay"ın ilgili dairesine ait olduğu, yoklukta verilen kararın sanığın duruşmada bildirdiği adresine mahkemece teblige çıkarıldığı, ancak mahalle muhtarının beyanı ile adreste tanınmadığından dolayı tebligatın iade edildiği, bu kez mahkemece sanığın iki kez ayrı ayrı mernis adresine tebligat çıkarıldığı, birinin Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre tebliğinin yapıldığı, diğerinin ise aynı adreste bulunan ablası Sibel Özyolcu"ya Tebligat Kanunu"nun 16. maddesi uyarınca usulüne uygun olarak tebliğ edildiği anlaşılmakla; hem tebligatların geçerli olduğu hem de süresinden çok sonra Cezaevinde infaz yapılırken sanık ... tarafından yapılan eski hale getirme ve buna bağlı olarak temyiz isteminin, 5271 sayılı CMK’nın 42/1 ve 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK" nun 317. maddeleri uyarınca REDDİNE,
II-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK"nın 125/4. maddesinde ağırlaştırıcı neden olarak öngörülen aleniyetin gerçekleşmesi için olay yerinde başkalarının bulunması yeterli olmayıp, hakaretin belirlenemeyen sayıda kişi ve herkes tarafından görülme, duyulma ve algılanabilme olasılığının bulunması, herhangi bir sınırlama olmaksızın herkese açık olan yerlerde işlenmesinin gerekmesi karşısında; somut olayda, katılanın hazırlık aşamasında alınan ifadesine göre suçun işlendiği yer olan hastanenin içerisindeki sarı alanda aleniyet unsurunun gerçekleşmediği gözetilmeden, yetersiz gerekçe ile sanık hakkında TCK"nın 125/4. maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla, 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 125/4. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak, aynı Kanunun 125/3-a ve 62. maddeleri uyarınca sonuç cezanın “10 ay hapis cezası” olarak belirlenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.