Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2014/35173 Esas 2015/2999 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığına dair

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık ..."in katılan ..."a karşı işlediği yaralama suçundan verilen hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.4.2011 gün ve 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değiştirilen 5320 sayılı CMK’nin yürürlüğüne ve uygulanmasına ilişkin kanuna eklenen geçici 2. maddesindeki temyiz sınırı ve hükmolunan adli para cezasının miktarı göz önüne alındığında hüküm kesin nitelikte olup temyizi mümkün bulunmadığından sanık müdafiinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanıklar ... ve ... hakkında karşılıklı yaralama eylemi nedeniyle verilen hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
a) Sanık ... yönünden;
Yılbaşı eğlencesi gecesi yolda gitmekte olan taraflardan sanık ..."un küçük tuvaletini yapması meselesinden çıkan tartışmada her iki tarafın yanında kaç kişinin kavgaya karıştığının tespit edilememesi, olayda kullanılan bıçağın kim tarafından ilk önce çekildiğinin anlaşılamaması, kavganın devamında her iki sanığın da yaralanması ile sonuçlanan olayda sanığın TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik altında katılan ..."ı yaralamasından cezalandırılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) Sanık ... yönünden;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Katılan ..."un İstanbul Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 23.02.2012 tarihli

raporu ile "basit tıbbi tedavi ile giderilemeyecek ölçüde yaralandığının" bildirilmesine göre sanığın TCK"nin 86/1. maddesi gereğince cezalandırılması gerekirken TCK"nin 86/2. maddesinin uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321 ve 326/son maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 28.01.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.