Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2009/9699 Esas 2010/136 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İcra Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki istihkak davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı borçlu tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı borçlu vekili dava dilekçesi ile, ... İcra Müdürlüğünün ... Esas sayılı dosyasından, 28.11.2008 tarihinde haczedilen taşınır malların ...’a ait olduğunu belirterek, İİK”nun 96 ve devamı maddelerine dayalı olarak istihkak davasının kabulüne ve haczin kaldırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalı alacaklı vekili, davacının dava açma sıfatı bulunmadığından açılan davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, istihkak davasında takip borçlusunun aktif dava ehliyeti bulunmadığından bahisle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı borçlu vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, borçlu tarafından İİK’nun 96 ve devamı maddelerine dayalı olarak açılan istihkak davasına ilişkindir.
1.Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı borçlu vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2. Dava husumet yokluğu nedeniyle red edildiğine göre karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 7.maddesinin 2.fıkrası gereğince davanın görül-
düğü mahkemeye göre, hükmedilecek avukatlık ücreti, ikinci kısmın ikinci bölümünde yazılı miktarı geçmemek üzere üçüncü kısmında yazılı avukatlık ücretine hükmedileceğini öngörmektedir. Diğer bir deyişle bu durumda takdir olunacak avukatlık ücreti tarifede yazılı maktu avukatlık ücretini geçmemelidir.
Mahkemece, davalı alacaklı yararına maktu avukatlık ücreti takdir edilmesi gerekirken, bu olgular dikkate alınmadan fazla avukatlık ücretine hükmedilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Ne var ki, bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirir nitelikte görülmediğinden H.U.M.K’nun 438/7. maddesi gereğince hükmün düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı borçlu vekilinin temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentlerde açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün fıkrasının 4.bendindeki “966.00.TL” ibaresi silinerek yerine “285.OO.TL” ibaresinin yazılmasına ve kararın DüZELTİLEREK ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 1.55.-TL kalan onama harcının temyiz eden davacı borçludan alınmasına 19.01.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.