6831 sayılı Orman Kanunu’na aykırı davranmak suçundan sanık ..."un, anılan Kanun"un 91/1, 91/4, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62 ve 52. maddeleri uyarınca doğrudan hükmedilen 3.000 TL ve hapisten çevrili 20 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair İvrindi Sulh Ceza Mahkemesinin 17/05/2010 tarihli ve 2006/262 Esas, 2010/100 Karar sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 30/05/2018 gün ve 4598 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06/06/2018 gün ve KYB. 2018/48787 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın 16/08/2006 tarihli ağaç keserek açma ve işgal şeklinde gerçekleşen eylemi nedeniyle yapılan yargılaması neticesinde, anılan Kanunun 93/1-2. maddesinde belirtilen suçun yasal unsurları oluşmadığı gerekçesiyle beraatine, ağaç kesme eylemi nedeniyle mahkumiyetine karar verildiği, söz konusu ağaç kesme eyleminden kurulan mahkumiyet kararının temyiz incemesinden geçmeksizin kesinleştiği, beraat kararının ise katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 02/07/2012 tarihli 2011/17414 esas ve 2012/27810 karar sayılı ilâmı ile kararın bozulmasını müteakip, İvrindi Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/111 esasına kayden yapılan yargılama sonucunda orman alanlarının işgali ve ormandan faydalanma suçundan dolayı mahkumiyetine dair İvrindi Sulh Ceza Mahkemesinin 06/05/2013 tarihli ve 2012/111 esas, 2013/49 sayılı kararının Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 05/04/2016 tarihli ve 2015/7647 esas, 2016/14419 karar sayılı ilâmı ile ""suç tarihi itibariyle ağaç kesme eyleminin açma suçunun unsuru olmasına, ağaç kesme eyleminden kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinden geçmeden kesinleşmiş olmasına göre; 6831 sayılı Kanun’un 91. maddesinden kurulan mahkumiyet hükmüne karşı kanun yararına bozma kanun yolu işletilerek, neticesine göre iddianamede anlatılan tüm eylemler yönünden bir bütün olarak açma suçundan hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle bozulmasına"" ilişkin kararı nazara alındığında, sanığın 16/08/2006 tarihli 77 adet ağaç keserek açma eyleminin bir bütün olduğu ve ağaç kesme eyleminin açma eyleminin yasal unsuru olarak değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde ağaç kesme eyleminden cezalandırılmasında isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Kesme ve açma eylemlerinin ayrı ayrı suç sayılmasının 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanun"da yapılan değişiklikle gerçekleştiği dikkate alındığında, suç tarihi itibariyle işlenen ağaç kesme suçunun, açma suçunun unsurunu oluşturması nedeniyle,sanık hakkında sadece açma suçundan hüküm kurulması gerektiğinden,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, İvrindi Sulh Ceza Mahkemesinin 17/05/2010 tarihli ve 2006/262 Esas, 2010/100 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309/4. maddesi uyarınca BOZULMASINA, Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 05/04/2016 tarihli ve 2015/7647 esas, 2016/14419 karar sayılı bozma ilamı gereğince müteakip işlemlerin mahkemesince yapılmasına, 07/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.