Tebliğname No : KYB - 2015/350330

Konut dokunulmazlığını ihlal etme ve hırsızlık suçlarından sanık E.. P.."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-d, 35/2, 116/1 ve 119/1-c. maddeleri uyarınca 3 yıl 9 ay ve 2 yıl hapis cezaları ile cezalandırılmasına, hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar anılan Kanun"un 53/1-a-b-d-e maddesindeki haklardan, koşullu salıverilinceye kadar ise aynı Kanun’un 53/1-c maddesindeki haklardan yoksun bırakılmalarına dair ÇATALCA Asliye Ceza Mahkemesinin 14/11/2012 tarihli ve 2006/214 esas, 2012/542 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 15.10.2015 gün ve 2015-20384/66028 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11.11.2015 gün ve 2015/350330 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53/2. maddesinde yer alan "Kişi, işlemiş bulunduğu suç dolayısıyla mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar bu hakları kullanamaz.” ve 3. fıkrasındaki “Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenlemeler karşısında, anılan maddenin 1-c bendinde yer alan hak yoksunluğunun sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıvermeden sonra uygulanamayacağı, kendi alt soyu dışındaki kişiler bakımından vesayet ve kayyımlıkla ilgili hak yoksunluğu ile anılan maddenin 1. fıkrası a, b, d ve e bentlerinde yazılı hak yoksunluklarının ise cezanın infazının tamamlanmasına kadar devam edeceği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma yasa yoluna usulüne uygun kesinleşmiş kararlara karşı başvurulması mümkün olup, bozma istemine konu Çatalca Asliye Ceza Mahkemesi"nin 14.11.2012 gün ve 2006/214, 2012/542 sayılı kararı sanık E.. P.. yönünden 11.01.2013 tarihinde kesinleştirilmiş ise de, sanığın, 07.05.2013 tarihli dilekçesinde temyiz hakkı verilmesi isteminde bulunduğu ve yerel mahkemenin 21.05.2013 tarihli ek kararının temyiz isteminin reddi niteliğinde olduğu belirlenmekle, red kararına karşı 28.05.2013 tarihli temyiz istemi nedeniyle temyiz incelemesi yapılmak üzere dosyanın Yargıtay"a gönderilmesi gerekip, temyiz yasa yolu sonuçlandırılmadan kararın usulen kesinleştiği kabul edilemeyeceğinden, Çatalca Asliye Ceza Mahkemesi"nin henüz kesinleşmeyen 14.11.2012 tarihli kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 23.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.