Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12953 Esas 2016/9371 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12/04/2016 tarih ve 2015/231-2016/138 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkilleri ile davalılar arasında akaryakıt istasyonuna alınan akaryakıt ürünlerinden kaynaklanan borçlarının tasfiyesi amacıyla 17/12/2008 tarihinde borç temdit ve işletme devri sözleşmesi imzalandığı, davalılara ait işletmenin müvekkilleri tarafından beş yıl süre ile işletilmesi konusunda anlaşmaya varıldığını, istasyonun ruhsat devri mümkün olmadığından müvekkillerinin davalı ..."den alınan vekalet ile akaryakıt istasyonunu işlettiğini, sözleşmeye göre, işletmenin müvekkilleri tarafından işletilmeye başlamasından önceki dönemde işletme sebebiyle doğan tüm resmi borçların davalılar tarafından ödeneceğinin kararlaştırıldığını, davalı ..."in sözleşme öncesi döneme ait borçlarından dolayı işletmenin hesaplarına haciz şerhi işlenerek hesaplardaki paraların idare tarafından tahsil edildiğini, sözleşme öncesi döneme ait hafta sonu çalışma ruhsatı harç bedelinin de müvekkilleri tarafından ödendiğini, bu hususların sözleşmeye aykırı olduğunu, müvekkillerinin davalılar adına 25.221,64 TL ödeme yaptığını, ayrıca sözleşmeye aykırılık sebebiyle de müvekkillerinin fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 100.000,00 TL cezai şart alacağı olduğu ileri sürülerek, bu tutarların davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, tacir olan taraflar arasında akdedilen ve kendine özgü bir yapısı olan işletme hakkı devir sözleşmesinin 6102 sayılı TTK"nın 4. maddesi gereğince ticari dava olduğu, uyuşmazlığı çözme görevinin asliye ticaret mahkemesine ait olduğu gerekçesi ile görevsizlik kararı verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı deliller ile gerektirici sebeplere göre, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, davalılardan temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 06/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.