İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Ordu 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 07/02/2013
NUMARASI : 2011/444-2013/62

A. A. ile Y.. A.. aralarındaki tenfiz davasının kabulüne dair Ordu 2. Asliye Hukuk Mahkemesi"nden verilen 07.02.2013 gün ve 444/62 sayılı hükmün duruşma yapılması suretiyle Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmiştir. Dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 06.05.2014 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü temyiz eden davalı vekili Avukat Kani Demir geldi. Karşı taraftan kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak temyiz isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan ve hazır bulunanın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı Aysel vekili, tarafların 2007 yılında boşandıklarını, davacının İsviçre Sigortada biriken alacakları için İsviçre 1. Bölge Kanton Mahkemesi"ne başvurarak alacak davası açtığını, Mahkemenin davacının talebini haklı görerek kabul ettiğini, Ekli Will 1. Bölge Mahkemesi kararında davalının davacıya 19.487,60 İsviçre Frankı ödemesine karar verildiğini, kararın kesinleştiğini, alacağın tahsili ve infaz edilmesi için tenfiz edilmesi gerektiğini açıklayarak alacağının tahsiline dair yabancı mahkeme kararının tenfizine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Yılmaz vekili, tenfizi istenen hükme ilişkin yargılamayı yapan mahkemeye kendilerinin yargılama yetkisini tanımadıklarına ilişkin dilekçeyi Perşembe Adliyesi aracılığıyla 26.08.2008 tarihinde gönderdiklerini, bu nedenle İsviçre Mahkemesi"nden dosyanın istenmesi gerektiğini, davanın "kanunlar ihtilafı" çerçevesinde çözümlenebileceğini, tarafların Türkiye"de boşandıklarını ve kararın kesinleştiğini, ayrıca davacı tarafın mal paylaşımına dayalı olarak açtığı davanın tarafların sulhü ile sonuçlandığını, bizzat bu davada davacı vekili olan avukatın imzası bulunan yazılı anlaşmalar yapıldığını, davacının davalıdan herhangi bir alacağının bulunmadığının kendilerine yazılı olarak bildirildiğini açıklayarak davanın reddini savunmuştur
Mahkemece, Davanın kabulü ile, Will İlçe Mahkemeleri asbaşkanı 26.10.2010 tarih Will İlçe Mahkemeleri tarafından IN.2006.106-W.-DOW A.. S.. tarafından Y.. A..’a karşı açılan ve 26 Ağustos 2011 tarihinde kesinleşen boşanma kararının tamamlanması/değiştirilmesi ile ilgili ilamın tenfizine karar verilmesi üzerine hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelere göre, taraflar arasındaki uyuşmazlık; taraflar arasında Türkiye’de görülen ve sulh anlaşması ile sonuçlanarak kesinleşen mal rejiminin tasfiyesinden kaynaklanan alacak davası ve boşanma davası sonrası açılan dava neticesinde İsviçre ST.Gallen Kantonu Will İlçe Mahkemesi 1. Dairesi tarafından verilen 26 Mart 2010 tarih IN.2006.106-WIIZK-DOW sayılı boşanma kararının tamamlanması/değiştirmeli konulu kararının tenfizi isteğine ilişkindir. 18.01.2003 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanun"un 4. maddesinde 4721 sayılı TMK"nun ikinci kitabından üçüncü kısım hariç olmak üzere aile hukukundan (TMK.nun 118-395 md.) kaynaklanan bütün davalara Aile Mahkemesi"nde bakılacağı hükme bağlanmıştır. Aile Mahkemesi kurulmayan yerlerde ise Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu"nca belirlenen Asliye Hukuk Mahkemelerinde davanın Aile Mahkemesi sıfatıyla görülüp karara bağlanması gerekir (Yargıtay HGK"nun 16.11.2005 tarih ve 2/673-617 sayılı kararı). 12.12.2007 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun"un 51. maddesinde ise tenfiz kararları hakkında görevli mahkemenin Asliye Mahkemesi olduğu yazılıdır. Görev, kamu düzenine ilişkin olmakla yargılamanın her aşamasında kendiliğinden gözönünde bulundurulur. Taraflar arasındaki tenfiz davası Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından görülerek sonuçlandırılmıştır. Bu açıklamalar karşısında Aile Mahkemesi özel görevli bir Asliye Mahkemesi olduğundan Mahkemece, uyuşmazlığın niteliği dikkate alınarak davanın görev yönünden reddiyle dava dosyasının özel görevli Aile Mahkemesine gönderilmesi gerekirken, bu yön gözardı edilerek işin esasına girilerek yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.
Davalı vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde olduğundan kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre işin esasına yönelik temyiz iirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, HUMK"nun 388/4. HMK m.297/ç) ve 440/I. maddeleri gereğince Yargıtay Daire İlamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, 24,30 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 06.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.