MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından asıl davanın reddi, karşı davanın kabulü ve ferileri yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 06.10.2021 günü temyiz eden davacı-karşı davalı ... vekili Av. ... ile karşı taraf davalı-karşı davacı ... vekili Av. ... geldiler. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Taraflarca TMK’nın 166/1.maddesine dayalı açılan boşanma davasının yapılan yargılaması sonucunda ilk derece mahkemesince davacı-karşı davalı erkeğin tam kusurlu olduğu belirtilerek; davalı-karşı davacı kadının boşanma davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına, davacı-karşı davalı erkeğin boşanma davasının reddine, kadın yararına 500 TL tedbir nafakası, 1000 TL yoksulluk nafakası, 50.000 TL maddi tazminat ve 50.000 TL manevi tazminata karar verilmiş, karar davacı-karşı davalı erkek tarafından istinaf edilmiştir. Bölge adliye mahkemesince yapılan yargılama sonucunda; mahalli mahkeme tarafından kusur belirlemesinin kısmen hatalı yapıldığı, erkeğe yüklenen "hakaret" vakıasına kadın tarafından dilekçelerin karşılıklı verilmesi aşamasında dayanılmadığı, erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceği, diğer yüklenen kusurlu davranışın ise sabit olduğu ve kadın yararına hükmedilen tazminat miktarlarının fazla olduğuna, diğer istinaf itirazlarının ise reddine karar verilmiş, bölge adliye mahkemesinin bu kararı; davacı-karşı davalı erkek tarafından yukarıda belirtildiği şekilde temyiz edilmiştir. Dosyanın incelenmesinde; kadının boşanmaya sebebiyet verecek kusurlu bir davranışının erkek tarafından ispat edilemediği, her ne kadar mahalli mahkemece erkeğe "davacı-karşı davalının evlilik birliği içerisindeyken evi terk ederek gittiği, ortak evden ayrılmak suretiyle fiili ayrılığı başlattığı, tarafların yaklaşık on yıldır ayrı yaşadıkları" vakıası kusur olarak yüklenmişse de davacı-karşı davalı erkeğe kusur olarak yüklenebilecek bir vakıanın varlığının ispatlanamadığı, terk hukuki sebebine dayalı olarak açılmış bir boşanma davasının da bulunmadığı, davanın evlilik birliğinin sarsılması (TMK m. 166/1) hukuki sebebine dayalı olduğu bu düzenlemeye göre boşanmaya karar vermek için davalının az da olsa kusurlu olduğunun kanıtlanması gerektiği, davacı-karşı davalı erkeğin herhangi bir kusurunun kanıtlanamadığı anlaşılmaktadır. Fiili ayrılık tek başına boşanma sebebi değildir. Bu durumda, yukarıda açıklanan sebeple davalı-karşı davacı kadının boşanma davasının reddi gerekirken, yasa hükümlerinin yorumunda yanılgıya düşülerek boşanmaya karar verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 3.050 TL. vekalet ücretinin Ayşe"den alınıp, Muzaffer"e verilmesine, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 06.10.2021 (Çar.)