Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2015/3451 Esas 2016/1044 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm :TCK"nın 85/1, 62/1, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet, sürücü belgesinin geri alınması.


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın saat 14:45 sıralarında idaresindeki otobüs ile çift yönlü, 7 m genişliğindeki, meskun mahal dışı yolda seyretmekte iken direksiyon hakimiyetini kaybedip, gidiş yönüne göre yolun solundan yol dışı kalarak, elektrik direğine çarpması ve akabinde devrilmesi sonucu otobüs yolcularından ...’ın öldüğü, sanıktan şikayetçi olmayan 7 yolcunun basit şekilde yaralandıkları olayda, sanığın tam kusurlu olduğunun tespit ve kabul edilmesi karşısında; iki sınır arasında temel ceza belirlenirken adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, asgari hadden çok az uzaklaşılarak ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin, sanığın kusuru bulunmadığına ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-02/04/2014 tarihli celsede hazır bulunup hükme iştirak eden Cumhuriyet Savcısının adı ile sicil numarasının gerekçeli karar başlığına yazılmaması sureti ile CMK’nun 232/2-b. maddesine aykırı davranılması,
2-Sanığın savunmasının da tespit edildiği 24/05/2013 tarihli duruşma tutanaklarının her iki sayfasının hakim ve zabıt katibi tarafından imzalanmaması sureti ile CMK’nun 219/1. maddesine aykırı davranılması,
3- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
4-Sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının, bilinçli taksir koşullarının oluşmadığının kabul edilmesi de nazara alınarak, 5237 sayılı TCK"nın 50/4, 50/1-a maddeleri gereğince seçenek yaptırımlardan adli para cezasına çevrilebileceğinin gözetilmeyerek “yasal imkansızlık nedeni ile” şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile seçenek tedbirlere çevrilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.