Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/2062 Esas 2020/3372 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/2062
Karar No: 2020/3372
Karar Tarihi: 02.11.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/2062 Esas 2020/3372 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı Şirket ile hizmet alım sözleşmesi yaptıklarını ve sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan işçinin müvekkili aleyhine açtığı işe iade davasının işçi lehine sonuçlandığını ve müvekkilinin dava dışı işçiye ödeme yaptığını belirtmiştir. Davacı, davalıdan ödenen bedelin sözleşme hükümlerine göre tahsil edilmesini talep etmiştir. Davalı ise işçinin ücretlerinden davacının sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme, davacının davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan ödemeyi sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceğine karar vermiştir. Ancak, Mahkeme, davalının yarı oranında sorumlu olduğunu kabul etmediğinden karar temyiz edilerek bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 114. maddesi (Müteselsil borçlu)
- 4857 sayılı iş Kanunu'nun 20. maddesi (İşletme sahibinin asıl işveren olarak sorumluluğu)

23. Hukuk Dairesi 2019/2062 E. , 2020/3372 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirket arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçinin müvekkili aleyhine açtığı işe iade ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçiye icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu, müvekkili tarafından ödenen bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili işçinin ücretlerinden davacının sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının davalı ile yapılan sözleşme kapsamında davalı bünyesinde çalışan işçiye yapılan ödemeyi aralarında imzalanan sözleşme hükümlerine göre davalıdan talep edebileceği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Dava dışı işçinin açtığı işe iade davası kabul edilmiş, işe iade edilmemesi halinde tazminat ödenmesi ve bu tazminattan davalı ve davacının müştereken ve müteselsilen sorumlu olduklarına hükmedilmiştir.
İş akdinin feshedildiği sırada davalı ile davacı arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğu, işin davacıya ait iş yerinde davalı tarafından yerine getirildiği, mahkemenin işe iade kararının işin niteliği gereği, ancak davacıya ait iş yerinde gerçekleştirilebileceği, ayrıca müteselsilen sorumluluğa karar veren mahkeme hükmü nazara alındığında dava dışı işçiye ödenen işe iade tazminatından davalının yarı oranında sorumlu olduğunun kabulü gerekir.
Bu gerekçeyle işe iade için ödenen bedelle ilgili davanın kısmen kabulüne karar verilmesi gerekirken, tamamının kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 02.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.