1. Ceza Dairesi 2011/3934 E. , 2011/4445 K.
"İçtihat Metni"
TEBLİĞNAME : 1-B/2011/84184
MAHKEMESİ : (İZMİR) Beşinci Ağır Ceza Mahkemesi
Esas Karar NO :251/119
SUÇ :Kasten öldürmeye teşebbüs
E.. Ç.."ı kasten öldürmeye teşebbüsten, C.. A.. ve Serdar Çalışkan"ı ayrı ayrı kasten yaralamaktan sanık E.. P.., Osmanı Dinler"i kasten öldürmeye teşebbüsten sanık C.. A.. ve E. A."ı kasten yaralamaktan sanık H.. G.."ın yapılan yargılanmaları sonunda: Hükümlülüklerine, sanık Ergün"ün O.. D.."i öldürmeye teşebbüs, Ö. A."i yaralamaktan, sanık Hüsamettin"ın Serkan ve Özden"i yaralamaktan beraatlerine ilişkin (İZMİR) Beşinci Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 251/119 gün ve sayılı hükmün Yargıtay’ca incelenmesi sanıklar müdafii tarafından istenilmiş, sanık Hüsamettin müdafii duruşma da talep etmiş olduğundan dava dosyası C.Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle: sanık Hüsamettin hakkında duruşmalı, diğer sanığın temyizi üzerine incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
TÜRK MİLLETİ ADINA
1- Sanık Ergün hakkında mağdur Osman"ı öldürmeye teşebbüs, mağdur Özden"i yaralama, sanık Hüsamettin hakkında mağdurlar Serkan ve Özden"i yaralama suçlarından verilen beraat kararlarına ilişkin olarak, sanıklar müdafiilerinin gerekçeye yönelik olmayan temyizlerinde hukuki bir yarar bulunmadığından, bu suçlardan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin reddine karar verilmiştir.
2- Temyiz kapsamına göre, sanık Ergün hakkında mağdur Erol"u öldürmeye teşebbüs, mağdurlar Cem ve Serdar"ı yaralama, sanık Hüsamettin hakkında mağdur Osman"ı öldürmeye teşebbüs, mağdurlar Erol ve Cem"i yaralama suçlarından kurulan hükümler yönünden yapılan incelemede;
a) Gerekçeli kararın Anayasa"nın 141 ve 5271 sayılı CMK.nun 34, 230 ve 232 maddelerinde belirtilen nitelikleri taşıması gerektiği, gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin açıkça gösterilmesi, delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi, Yargıtay denetimine imkan verecek biçimde ayrı ayrı gösterilmesi ve hangisinin hangi sebeple diğerine üstün tutulduğunun belirtilerek, ulaşılan kanaat ve sanıkların suç oluşturduğu sabit görülen fiilleri ve bunların nitelendirilmesi ile buna göre hüküm kurulması gerektiği düşünülmeyerek, yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b) Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulu’nun 20/10/2009 gün ve 2009/1-85/242 sayılı kararında açıklandığı üzere, aynı öldürmeye teşebbüs ve yaralama olayının failleri olarak yargılanan ve aralarında menfaat çatışması bulunan sanıklar Ergün ve Hüsamettin"in ayrı ayrı müdafiiler tarafından temsil edilmeleri gerekirken aynı müdafii tarafından temsil edilmeleri suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Yasasının 38 ve 5271 sayılı CMK.nun 152. maddesine aykırı davranılması,
c) Alt sınırı beş yıldan az olmayan hapis cezasını gerektiren suçtan yargılanan ve başka suçtan tutuklu olarak aynı yer ceza evinde bulunan, dosya kapsamından tahliye edildiğine ilişkin bilgi de bulunmayan sanık Ergün"ün, son duruşmada hazır bulundurulmadan karar verilmesi suretiyle savunma hakkı kısıtlanarak CMK.nun 193. ve 196. maddelerine aykırı davranılması,
Usule aykırı olup, sanık Hüsamettin müdafiinin duruşmalı incelemede ve temyiz dilekçesindeki temyiz itirazları ile sanık Ergün müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair cihetleri incelenmeksizin, öncelikle bu nedenlerle hükümlerin kısmen tebliğnamedeki düşünce gibi CMUK.nun 321. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), bozma nedenlerine ve tutuklulukta geçen süreye göre sanık Hüsamettin müdafiinin tahliye isteminin reddine, 12.07.2011 gününde oybirliği ile karar verildi.
