1163 sayılı Kooperatifler Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ...’in, anılan Kanun"un ek 2/2. maddesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62/1-2, 52/2 ve 50/1 maddeleri gereğince 500 Türk lirası ve 1.000,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Refahiye Sulh Ceza Mahkemesinin 14/03/2011 tarihli ve 2010/179 esas, 2011/64 sayılı kararının Yargıtay 19. Ceza Dairesinin 04/04/2016 tarihli ve 2015/12864 esas, 2016/14382 karar sayılı ilâmı ile bozulmasını müteakip, yeniden yapılan yargılama neticesinde sanığın 1163 sayılı Kooperatifler Kanunu’na ek 2/2. maddesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62/1-2, 52/2 ve 50/1 maddeleri gereğince 500 Türk lirası ve 1.000,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Refahiye Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2017 tarihli ve 2016/69 esas, 2017/59 sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 24/09/2018 gün ve 9667 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01/10/2018 gün ve KYB-2018-78896 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre,
1- 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 12. maddesi ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 75. maddesi uyarınca 1163 sayılı Kanun"un ek 2/2. maddesine aykırılık suçu için öngörülen hapis ve adlî para cezasının ön ödemeye tâbi bulunduğu, buna göre sanığa usûlüne uygun ön ödeme ihtaratı yapılarak sonucuna göre hukukî durumunun takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde,
2- Kabule göre de, Refahiye Asliye Ceza Mahkemesince sanığa verilen 25 gün hapis cezasının, aynı Kanun’un 50. maddesi uyarınca günlüğü 20,00 Türk lirasından 500,00 Türk lirası adlî para cezası olarak hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde 1.000,00 Türk lirası adlî para cezasına hükmedilmesinde, isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309.maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla, gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarnamesinin (1) nolu içeriği yerinde görüldüğünden, Refahiye Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2017 tarihli ve 2016/69 esas, 2017/59 sayılı kararının CMK’nun 309/4-b maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yapılmasına, bozma sebebine göre kanun yararına bozma isteminin (2) no’lu nedeni yönünden KARAR VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA 02/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.