Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17841 Esas 2018/24950 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı ... Apartmanında apartman görevlisi olarak 10/12/2012-20/03/2014 tarihleri arasında 1 yıl 3 ay 10 gün sürekli, kesintisiz ve aralıksız haftanın 6 günü sabah 07.30 – akşam 20.00 saatleri arasında çalıştığını, haftanın 1 günü Pazar günü ise hafta sonu iznini kullandığını iddiası ile kıdem ve ihbar tazminatı, aylık ücret alacağı, yıllık izin ücreti, genel tatil ücreti ve fazla çalışma ücretinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının 05/08/2013 tarihinde taraflarca imzalanan süresi belirsiz kısmi süreli iş sözleşmesi ile 15/08/2013 tarihinde müvekkili apartmanda çalışmaya başladığını, sözleşmede yazılı olduğu üzere davacının çalışma süresinin haftanın 6 günü 1,5 saat olup apartmanın sabahları girişlerini süpürmek ve akşamları da çöpleri toplamak ile görevli olduğunu, davacıya gönderilen ihtarname ile ihbar öneli de verilerek iş akdinin feshedildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan kanıtlar ve yapılan yargılama neticesinde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Taraflar arasında, hizmet süresinin ne kadar olduğu, kısmi süreli çalışma yapılıp yapılmadığı ve buna göre davacının almış olduğu aylık ücret miktarı, fazla çalışma yapılıp yapılmadığı hususlarında uyuşmazlık bulunmaktadır.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, hizmet süresi yönünden SGK kayıtları ve taraflar arasında imzalanan 05/08/2013 tarihli iş sözleşmesi gibi yazılı kayıtların aksi yeterli ve inandırıcı deliller ile kanıtlanmış değildir. İşe başlama tarihi olarak SGK ve iş sözleşmesinin yapıldığı tarih olan 05/08/2013 tarihi esas alınması gerekir iken 10/12/2012 tarihinin esas alınması hatalıdır.
3-Taraflar arasında yapılan sözleşmeye göre davacının günlük 1,5 saatten haftanın 6 günü çalışmak üzere kısmi süreli iş sözleşmesi imzalandığı anlaşıldığından, aylık ücretinin aylık asgari ücretin çalışma süresine oranlamak suretiyle belirlenmesi gerekir.
4-İş sözleşmesinin içeriğine göre davacıdan günlük ve haftalık olarak yapılması istenen işlerin sözleşmede belirlenen haftanın 6 gününde günlük 1,5 saate yapılıp yapılmayacağı konusunda bilirkişi incelemesi yapılarak bu konudaki tereddüdün giderilmesi, varsa haftalık 9 saati aşan ve 45 saatin altında kalan çalışma süresinin fazla süreli çalışma olarak kabul edilerek hesaplanıp hüküm altına alınması gerekir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.