Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Dava, davacının 01.01.1994 tarihinden itibaren ... Ziraat Odasına üye olduğunun tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak mahkemenin görevsizliğine, karar verilmiştir.
Hükmün, davacı ve davalı Kurum avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Eldeki davada mahkemece verilen 26.05.2016 tarihli karar Dairemizin 2016/14036 E., 2016/12143 K. sayılı İlamı ile özetle,“ davacının talebinin açıklattırılması ile uyuşmazlığın .... Oda Kaydının başlangıcına ilişkin olduğunun tespiti halinde, 6964 sayılı Yasa kapsamında değerlendirilme yapılmak suretiyle görevli mahkemenin iş mahkemesi olmayacağı dikkate alınmalı, uyuşmazlığın 2926 sayılı Yasa kapsamında sigortalılık süresinin tespiti halinde ise mahkemece yapılan araştırmanın eksik olduğu ve sigortalılık şartları bakımından araştırma yapılması gereği”ne işaret edilerek bozulmuş, bozmaya uyularak mahkemece tefhim edilen kısa karar ile davanın görevsizliğine, davaya asliye Hukuk mahkemesi sıfatıyla bakılmasına karar verilmiş ise de, sonradan taraflara tebliğ edilen tavzih kararı ile gerekçe kısmında idari yargının görevli olduğu belirtilerek görevsizliğe dair karar verildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemenin, Yargıtay Dairesince verilen bozma kararına uyması sonunda, kendisi için o kararda gösterilen şekilde inceleme ve araştırma yaparak, yine, o kararda belirtilen hukuki esaslar gereğince hüküm verme yükümlülüğü doğar. “Usuli kazanılmış hak” olarak tanımlayacağımız bu olgu; mahkemeye, hükmüne uyduğu Yargıtay bozma kararında belirtilen çerçevede işlem yapma ve hüküm kurma zorunluluğu getirdiği gibi, mahkemenin kararını bozmuş olan Yargıtay Hukuk Dairesince; sonradan, ilk bozma kararı ile benimsemiş olduğu esaslara usuli kazanılmış hakka aykırı bir şekilde, ikinci bir bozma kararı verilememektedir (09.05.1960 gün ve 21/9 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı, Hukuk Genel Kurulu’nun 12.07.2006 gün, 2006/9-508 E., 2006/521 sayılı kararı)
Diğer taraftan, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 26. maddesi uyarınca; "Hâkim tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir. Aynı Kanunun 294-301 maddelerinde ise mahkeme kararlarının nasıl olması gerektiği belirlenmiştir. Bu düzenlemelere göre Mahkeme, usule veya esasa ilişkin bir nihai kararla davayı sona erdirir. Yargılama sonunda uyuşmazlığın esası hakkında verilen nihai karar, hükümdür. Kanunun 297. maddesinin (2). Fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükümleri öngörülmüş olup, hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait her hangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir. Zira tarafların o dava yönünden, hukuk düzenince hangi nedenle haklı veya haksız görüldüklerini anlayıp değerlendirebilmeleri ve Yargıtay’ın hukuka uygunluk denetimini yapabilmesi için, ortada, usulüne uygun şekilde oluşturulmuş; hükmün hangi nedenle o içerik ve kapsamda verildiğini ayrıntılarıyla gösteren, ifadeleri özenle seçilmiş ve kuşkuya yer vermeyecek açıklıktaki bir gerekçe bölümünün ve buna uyumlu hüküm fıkralarının bulunması, zorunludur.
Eldeki davada ise, öncelikle tavzih yolu ile görevli mahkemenin belirlenmesi HMK’nın 297’nci maddesine aykırılık teşkil ettiği gibi, verilen son kararın infazı bakımından HMK’nun 20 vd. maddelerine uygun şekilde bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar tesisi isabetsiz olduğu gibi, hükmüne uyulan Dairemizin 2016/14036 E., 2016/12143 K. sayılı ilamı çerçevesinde değerlendirme yapılmak suretiyle infaza elverişli şekilde ve HMK’nun 297’nci maddesine uygun bir karar verilmesi gereğinin dikkate alınmaması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davacı ve davalı Kurum avukatlarının bu yönlerini amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 17.10.2017 gününde oy birliğiyle karar verildi.