MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 27/12/2011 tarih ve 2009/716-2011/712 sayılı kararın duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş olup, duruşma için belirlenen 14/01/2014 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davacı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında arasında 29/12/2003 tarihli sistem kullanım anlaşması yapıldığını, aralarındaki ilişkinin bu sözleşmeye bağlı olarak uzun süre sorunsuz devam ettiğini, müvekkilinin 20/03/2009 tarihli yazısı ile krizden kaynaklanan ekonomik durum nedeniyle durumunun mücbir sebep kapsamında değerlendirilerek sistem kullanım anlaşmasının 01/04/2009 tarihi itibari ile sonlandırılmasını istediğini, davalının istemi reddettiğini, bu süreç içerisinde 02/04/2009 tarihinden 29/06/2009 tarihine kadar davalı yana 343.401 TL ve 343.238 TL tutarında ödemelerin yapıldığını, davacının içinde bulunduğu durumun tamamen mücbir sebebe dayandığını, ülkede bulunan genel ekonomik krizden etkilendiğini, bu durum nedeniyle müvekkilinin işletmesinin faaliyet dışı kaldığını, davalının hizmetinden yararlanmadığını, BK"nın 117. maddesinde belirtildiği üzere müvekkilinden kaynaklanmayan sebeplerle edimi yerine getirmesinin imkansız hale geldiğini ileri sürerek, şimdilik 343.401 TL"nin faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya iadesine, bu istemin kabul olmaması halinde sözleşmenin 5.maddesi kapsamında taleplerinin bir sona erdirme iradesi olarak kabul edilerek 20/06/2009 tarihinden itibaren müvekkilinin sözleşme ile bağlı olmadığının tespiti ve bu tarihten sonra yapılmış olan 343.401 TL"nin ödeme tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davacıya iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, mücbir sebebin koşulları dikkate alındığında davacının durumunun mücbir sebep olarak değerlendirilemeyeceğini, davacının tacir olup TTK"nın 20. maddesi gereğince basiretli tacir olarak hareket etmesi ve tedbirli davranması gerektiğini, ekonomik krizin tüm şirketler için objektif bir durum olmadığından BK"nın 117. maddesi gereğince mücbir sebep olarak değerlendirilemeyeceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre, genel olarak dava konusu olayın mücbir sebep olarak değerlendirilmesinin mümkün olmadığı, mücbir sebep olayının genel hükümlerle birlikte taraflar arasındaki sistem kullanım anlaşmasının 4. maddesi ve bu maddenin yollama yaptığı Elektrik Piyasası Lisans Yönetmeliği"nin 51. maddesi kapsamında
değerlendirildiğinde de mücbir sebebin gerçekleştiğini kabul etmenin mümkün bulunmadığı, iddia edilen ekonomik darlığı herkes için geçerli ve öngörülemez, önlem alınamaz bir olay olarak değerlendirmenin mümkün bulunmadığı, davacının ileri sürdüğü ekonomik krizin mücbir sebep olarak kabul edilmemesi nedeniyle ilk talep yönünden davanın reddi gerektiği, ikinci istem yönünden ise sözleşmenin 5. maddesinde sistem kullanımını sona erdirme talebinin en az 3 ay önceden bildirilmesi halinde kullanıcının kurum tarafından onaylı ilgili fiyatlandırma metodolojisine uygun olarak sona erdirme bedelini ödemesinin öngörüldüğü, bu bedelin ne kadar olacağının tarafların her ikisini bağlayan Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu"nun tebliğleri ile birlikte değerlendirilmesinin gerektiği, taraflar arasındaki bağlantı anlaşmasının 10. maddesinde de sistemden ayrılma talebinin en az altı ay önceden...."a bildirilmesi ve sona erdirme bedelinin ödenmesi öngörüldüğü, davacının bildirimden itibaren 3 ay sonrası itibari ile sözleşme ile bağlı olmadığının kabulünün mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyzi etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4,05 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 14/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.