Davacı, 30.12.1982-30.12.1991 tarihleri arasında 1479 sayılı yasaya tabi Bağ-Kur sigortalılığının geçerli olduğunun ve 01.07.2006 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı Bağ-Kur vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava; davacının 30.12.1982-30.12.1991 tarihleri arasında 1479 sayılı Kanuna tabî sigortalılığının geçerli olduğunun tespiti ile 01.07.2006 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 28.07.1983 tarihli giriş bildirgesi ile 30.12.1982 tarihinden geçerli olmak üzere 1479 sayılı Yasa kapsamında zorunlu Bağ-Kur sigortalı olarak tescilinin yapıldığı, vergi kaydının 30.12.1982-25.11.1983; 15.04.1986-30.12.1991 ve 30.12.1991 tarihinde tekrar başlayıp devam ettiği, Meslek Odası kaydının 09.07.1993 tarihinde başlayıp halen devam ettiği, Esnaf sicil kaydının bulunmadığı, 30.06.2006 tarihinde 23.160,00 YTL olarak geçmişe ait prim borçlarını ödediği, 1 yıl 8 aylık askerlik süresini de Kuruma borçlanarak 30.06.2006 tarihinde tahsis talebinde bulunduğu davalı Kurum tarafından, 30.12.1982-25.11.1983 ile 15.04.1986-30.12.1991 tarihleri arısındaki vergi kaydının zirai olduğu gerekçesi 30.12.1991 tarihinden itibaren Bağ-kur sigortalılığın başladığı kabul edilerek yaşlılık aylığı koşullarının bulunmadığı gerekçesi ile tahsis talebinin ret edildiği anlaşılmaktadır.
01.04.1972 tarihinde yürürlüğe giren 1479 sayılı kanunun 24. maddesine göre, bir kimsenin zorunlu Bağ Kur sigortalısı olması için, meslek kuruluş kaydı ile birlikte, kendi adına ve hesabına bağımsız çalışması gerekir. Öte yandan, 20.04.1982 tarihinde yürürlüğe giren 2654 sayılı Yasanın 6. maddesi ile değişik 1479 sayılı Yasanın 24. maddesinde, zorunlu Bağ Kur sigortalısı olmak için ticari kazanç veya serbest meslek kazancı dolayısıyla gerçek veya götürü usulde gelir vergisi mükellefi olma, gelir vergisinden muaf olanların da meslek kuruluşuna kayıtlı olması hükmü yer almaktadır. Yine 22.03.1985 tarihinde 3165 sayılı Kanunla getirilen düzenleme ile de; kendi nam ve hesabına çalışanlardan vergi mükellefi olan, esnaf siciline veya meslek kuruluşuna kaydı olanların Bağ Kur sigortalısı olacağı belirtilmiştir.
Davacının vergi kaydının bulunmadığı ve hiçbir Meslek kuruluşuna kayıtlı olmadığı 26.11.1983-15.04.1986 tarihleri arasındaki dönemde zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olarak kabul edilmesi mümkün değildir. Öte yandan, 1479 sayılı yasada 506 sayılı Yasa"nın 79. maddesine koşut geçmiş Bağ-Kur hizmetlerinin geriye yönelik tespitine ilişkin bir düzenleme de yoktur. Hal böyle olunca, geçmiş Bağ-Kur hizmetlerinin istem gibi kabulüne karar verilmesine yasaca olanak bulunmamaktadır.
Yasal olarak sigortalı olunmayan ve uzun yıllar prim ödenmemiş sürelerin 30.06.2006 tarihinde geriye yönelik yapılan toplu ödeme nedeni ile sigortalılık olarak değerlendirilmesi mümkün değildir. Davacının sigortalılık koşullarını taşımadığı dönem için Kurum"un hatalı işlemi sonucu geriye yönelik prim yatırması, yararına kazanılmış hak oluşturmaz.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın, 26.11.1983-15.04.1986 tarihleri arasındaki dönem yönünden istemin reddi ile yaşlılık aylığı koşullarının yeniden değerlendirilip sonucuna göre karar verilmesi yerine davanın kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, 19.01.2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.
