Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2020/2041 Esas 2020/5769 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/2041
Karar No: 2020/5769
Karar Tarihi: 04.06.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2020/2041 Esas 2020/5769 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, bir kısım işçilik alacağının tahsili için dava açmıştır. Mahkeme, 17.12.2015 tarihli kararıyla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar vermiştir. Ancak Dairemizin 16.04.2019 tarihli ilamıyla, hafta tatili alacağı yönünden karar bozulmuştur. Mahkeme, bozulmadan sonra davacının brüt 3.098,67 TL hafta tatili alacağı bulunduğu kabul edilerek hüküm kurmuştur. Diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir.
Davalı vekili, hafta tatili alacağı hakkında hüküm altına alınan toplam miktarın temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığını iddia ederek temyiz isteminde bulunmuştur. Ancak kararın bozulmasından sonra tesis edilen mahkeme kararında, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gerektiği belirtilmiştir.
Sonuç olarak, davalı vekilinin temyiz istemine mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE karar verilmiştir. Kanun maddeleri kamu düzeni ile ilgili olan temyiz kesinlik sınırını düzenlemekte ve bu sınırın aşıldığı durumlarda temyiz istemlerinin reddedileceğini hükme bağlamaktadır.

22. Hukuk Dairesi 2020/2041 E. , 2020/5769 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 17.12.2015 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 17.12.2015 tarihli kararı, Dairemizin 16.04.2019 tarihli ilamıyla, hafta tatili alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının brüt 3.098,67 TL hafta tatili alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 16.04.2019 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan hafta tatili alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı vekilinin temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı sebepten, davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, peşin temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04/06/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.