Kasten yaralama - kasten yaralamaya azmettirme - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2033 Esas 2020/4267 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2033
Karar No: 2020/4267
Karar Tarihi: 03.03.2020

Kasten yaralama - kasten yaralamaya azmettirme - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/2033 Esas 2020/4267 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı itiraz merciince reddedilerek kesinleştiği için temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Sanığın müştekiye karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebi ise karar tarihindeki miktar ve türü itibariyle temyizinin mümkün olmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararı ve kasten yaralamaya azmettirme suçundan sanık hakkında verilen beraat kararı ise uygun görülmüştür. Kanun maddeleri ise 5271 sayılı CMK'nin 231. maddesi, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddedir.

3. Ceza Dairesi 2020/2033 E. , 2020/4267 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, kasten yaralamaya azmettirme, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının aynı Kanun"un 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizinin mümkün olmadığı, katılan vekili tarafından başvurulan itiraz kanun yolu neticesinde söz konusu kararın itiraz merciince incelenerek, 31.07.2015 tarihli itirazın reddine dair karar ile kesinleşmiş olduğu anlaşıldığından dosyanın temyizen incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2) Sanık ... hakkında müşteki Mustafa"ya karşı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin olunan cezanın, karar tarihindeki miktar ve türü itibariyle hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olup temyizinin mümkün olmadığı, bu nedenle temyiz isteminin reddine ilişkin 12.08.2015 tarihli ek kararda usul ve kanuna aykırı bir yön bulunmadığından sanık müdafiinin bu karara yönelik temyiz sebeplerinin reddine ve redde ilişkin ek kararın ONANMASINA,
3) Sanık ... ve katılan sanık ... hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararlarına ve sanık ... hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralamaya azmettirme suçundan verilen beraat kararına karşı katılan sanık ... müdafiinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanık ... müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA, 03.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.