Konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6850 Esas 2020/4233 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6850
Karar No: 2020/4233
Karar Tarihi: 09.03.2020

Konut dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6850 Esas 2020/4233 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan adli para cezası verildiği ve bu cezanın doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezası olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, sanığın bu suçla ilgili temyiz istemi reddedilmiştir. Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan mahkumiyet kararı verilmiş ancak zamanaşımı sebebiyle karar bozulmuştur. Sonuç olarak, sanık hakkındaki kamu davası düşürülmüştür. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/1. maddesi (konut dokunulmazlığının ihlali), 66/1-e ve 67/4. maddeleri (zamanaşımı hesaplaması), 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8. maddesi (yürürlük), 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddesi (düşürme), 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi (düşürme sebepleri).

2. Ceza Dairesi 2020/6850 E. , 2020/4233 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarına gelince;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 116/1. maddesinde düzenlenen suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 66/1-e, 67/4. maddelerine göre hesaplanan 12 yıllık zamanaşımının, 04.09.2006 olan suç tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 09.03.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.