Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2017/2040 Esas 2017/9543 Karar Sayılı İlamı

KARAR
Görevi yaptırmamak için direnme, tehdit ve kasten yaralama suçlarından sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 32/1 ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 223/3-a maddeleri uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına, 5237 sayılı Kanun"un 32/1-son cümlesi uyarınca akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri uygulanmasına, aynı Kanun"un 57/1. maddesi gereğince sanığın yüksek güvenlikli sağlık kurumunda koruma ve tedavi altına alınmasına dair İzmir 25. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/02/2016 tarihli ve 2014/985 esas, 2016/17 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 24/02/2017 gün ve 10963 sayılı istem yazısıyla Dairemize gönderilen dava dosyası incelendi.
İstem yazısında; “Dosya kapsamına göre; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 150. maddesinin 2. fıkrasındaki “Müdafii bulunmayan şüpheli veya sanık; çocuk, kendisini savunamayacak derecede malul veya sağır ve dilsiz ise, istemi aranmaksızın bir müdafi görevlendirilir.” şeklindeki düzenleme karşısında, 5237 sayılı Kanun’un 32/1. maddesi kapsamında akıl hastalığı bulunan sanığa zorunlu müdafii tayininin gerektiği gözetilmeden, savunma hakkının kısıtlanması suretiyle yargılamaya devamla yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İddianamede açıklanan eylemlere, mahkemece verilen hükümlere, 2797 sayılı Yargıtay Kanunu"na 6752 sayılı Kanun"un 27. maddesi ile eklenen Geçici 14. madde uyarınca oluşturulan Birinci Başkanlık Kurulu"nca hazırlanan ve 27/01/2017 tarih ve 29961 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 20/01/2017 tarih ve 2017/1 sayılı iş bölümü kararına ve kanun yararına bozma talebinin kapsamı ile tebliğname tarihine göre, işin incelenmesi Yüksek 4. Ceza Dairesi"nin görevine girdiğinden, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın 4. Ceza Dairesi"ne gönderilmesine, 25.09.2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.