Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14708 Esas 2020/4231 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14708
Karar No: 2020/4231
Karar Tarihi: 09.03.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14708 Esas 2020/4231 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın hırsızlık suçu işlediğine dair mahkumiyet kararı verilmiştir ve bu karar temyiz edilmiştir. Yargıtay ise sanığın suçunun niteliğinin yanlış belirlendiğini ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) 142/2-h maddesi gereği hırsızlık suçu oluştuğunu belirtmiştir. Ancak, tekerrür uygulamasına esas alınan başka bir mahkumiyetin yanlış olduğu tespit edilerek, hüküm bozulmuştur. Sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüştür. Hüküm fıkrasından, TCK'nın 58. maddesi ile ilgili kısmın çıkartılması kararlaştırılarak, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.
Detaylı kanun maddeleri:
- TCK'nın 142/2-h maddesi: \"Başkasına ait motorlu araçları veya traktörleri çalmak veya hırsızlık amacıyla kullanmak\"
- TCK'nın 142/1-a maddesi: \"Gece vakti ev, işyeri, mağaza, depo, sandık, bavul, çanta, kasa veya benzeri kapalı yerlerde veya açıkta bulunan eşya veya para çalmak\"
- TCK'nın 53. maddesi: \"Ceza mahkumiyeti sonucu doğurduğu hükümler\"
- TCK'nın 191. maddesi: \"Uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti veya kullanılması\"
- 5320 sayılı Kanun'un geçici 7. maddesi: \"Hükümden sonra çıkan ve hükmün açıklanmasını geri bırakma veya hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesini mümkün kılan düzenlemelerin uygulanması hakkında\"
- CMK'nın 231. maddesi: \"Dava düşürme\"
- CMK'nın 322. maddesi: \"Karar düzeltme\"

2. Ceza Dairesi 2019/14708 E. , 2020/4231 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, ilçe tarım müdürlüğü lojmanı bahçesinde bulunan kayığı çalması şeklindeki eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suçun nitelendirilmesinde yanılgıya düşülerek aynı Kanun"un 142/1-a maddesi gereğince uygulama yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tekerrür uygulamasına esas alınan Adana 4. Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/1767 Esas, 2013/404 Karar sayılı ilamındaki mahkûmiyetin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 18/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la yeniden düzenlenen TCK’nın 191. maddesi ile aynı Kanun’la 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası gereğince uyarlanması sonucu "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" ve koşulları gerçekleştiğinde CMK"nın 231. maddesinin 10. fıkrası uyarınca "davanın düşmesine" karar verileceğinin öngörülmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının kabulünde zorunluluk bulunması ve sanığın suç tarihi itibari ile de adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başkaca bir mahkumiyet kaydının bulunmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından; 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanması ile ilgili kısmın çıkartılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.