MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalı aleyhine 25.05.2009 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 03.11.2009 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davalı, davacının geçit yeri olarak 1021 sayılı parselden yararlandığını, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bilirkişi krokisinde 1 numaralı seçenek olarak gösterilen yerden davacı parseli yararına geçit kurulmuştur.
Hükmü, davalı 1027 sayılı parselin maliki temyiz etmiştir.
Türk Medeni Kanununun 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Uygun güzergâh saptanırken önemle üzerinde durulması gereken diğer bir yön ise, aleyhine geçit kurulan taşınmaz veya taşınmazların kullanım şekli ve bütünlüğünün bozulmamasıdır. Şayet başka türlü geçit tesisi olanaklı değil ise bunun gerekçesi kararda açıkça gösterilmelidir.
Somut olaya gelince; bilirkişinin düzenlediği krokiden davacının 1025 sayılı parselin güney köşesinden genel yola ulaşabileceği anlaşılmaktadır. Kısaca bu güzergah davalıya en az zarar veren güzergahtır. O yüzden mahkemece davacının 1025 sayılı parselin güney batı kesiminden yola çıkıp çıkamayacağı gerekirse yeniden keşif yapılarak incelenmeli, geçit bu yerden kurulmalıdır.
Mahkemece bu husus üzerinde durulmadan davalı 1027 parsel malikine daha fazla zarar verecek şekilde geçit tesisi doğru olmamıştır.
Karar açıklanan nedenle bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, 06.04.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.