Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna teşebbüs - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/6102 Esas 2020/2743 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna teşebbüs
HÜKÜM : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarına teşebbüs suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanık hakkında teşebbüs hükümlerinin uygulanabilmesi için işlemeyi kastettiği nitelikli cinsel saldırı suçunu elverişli hareketlerle doğrudan doğruya icraya başlayıp ta, elinde olmayan nedenlerle tamamlayamamasının gerektiği, bu kapsamda ve olay yerinin özellikleri ile tüm dosya içeriği nazara alındığında sanığın, eylem anında mağdurenin vücuduna organ veya sair cisim sokmasını engelleyen onun aşılabilir mukavemeti dışında harici bir engel bulunmadığı ve icra hareketleri tamamlamaktan gönüllü vazgeçmesi nedeniyle mevcut haliyle sübut bulan eyleminin 5237 sayılı TCK"nın 36. maddesi delaletiyle aynı Kanunun 103/1. maddesinde düzenlenen çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturacağı gözetilerek belirlenecek lehe Kanuna göre mahkumiyeti yerine suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna teşebbüsten cezalandırılması,
Mağdurenin ruh sağlığının bozulup bozulmadığı hususunda Adli Tıp Genel Kurulunca düzenlenen 16.10.2014 tarihli rapor içeriğinde, ruh sağlığını bozacak mahiyet ve derecede olan (Travma Sonrası Stres Bozukluğu) denilen psikiyatrik bozukluğun tespit edildiği ancak belirlenen bu bozulmanın iddia edildiği gibi cinsel saldırıya bağlı olabileceği gibi, cinsel veya fiziksel saldırı olmaksızın başka olay ve/veya olaylara bağlı olarak gelişen psikososyal stres ve çatışmalar sonucu da olabileceği ve bunlar arasında tıbben ayırım yapılamayacağının belirtilmesi karşısında, anılan rapora istinaden sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 103/6. maddesinin uygulanamayacağı gözetilmeden yazılı şekilde anılan maddenin tatbiki suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanık ile müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 29.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.