Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2013/10241 Esas 2014/682 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... 2. Sulh Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 19/02/2013 tarih ve 2012/1790-2013/275 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı banka şubesinden emekli maaşı alırken tekrar göreve döndüğünü, bu durumu davalı bankaya bildirererek bir daha emekli maaşı hesabından para çekmediğini, daha sonra yeniden emekli olduğunu, dava dışı Emekli Sandığı tarafından müvekkilinin emekli maaşı hesabından 1.221,06 TL"nin çekilmiş olduğu gerekçesiyle işleyen faiziyle birlikte toplam 4.349,67 TL"nin emekli ikramiyesinden kesildiğini ileri sürerek, 4.349,67 TL’nın faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu tutarın bizzat davacı tarafından ... kartı ile çekilmiş olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, Dairemizin bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davalı bankanın davacıya verdiğini iddia ettiği ATM kartı ile çekilen 1.221,06 TL ... emekli maaşının davacı tarafından gerçekten çekildiği ispatlanamadığı gerekçesiyle, davanın kabulü ile 4.349,64 TL"nin faiziyle tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 218,60 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 14/01/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.