Taraflar arasında görülen davadaverilen 16.05.2013 tarih ve 2012/110-2013/247 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı adına yenilik ve ayırt edicilik niteliğini taşımadığını ileri sürerek, tasarımın hükümsüzlüğüne, sicilden terkinine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davalı adına 2008/06495 sayı ile tescilli tasarımın, davacı tarafça yenilik giderici olarak dosyaya sunulan 2004/04139 nolupsamındaki tasarımları ile karşılaştırıldığında benzerliğin bulunmadığı, dava konusu tescilli tasarımın bilgilenmiş kullanıcısı algısındaki yenilik ve ayırtedicilik vasfını koruduğu gerekçesiyle, ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 13.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.